Rus inqilabı Leninin gözlərinin önündə uğursuz oldu. O, Karl Marksa söykənərək, “İnqilab gəldiyi zaman, evliliyi ortadan qaldıracağıq, çünki evlilik, özəl mülkiyyətin bir parçasıdır. Özəl mülkiyyət ortadan qalxarkən, evlilik də ortadan qalxacaq. İnsanlar sevgili ola bilərlər, birlikdə yaşaya bilərlər; uşaqlara toplum tərəfindən baxılacaq” deyə xütbə verirdi. Lakin, iqtidar Kommunist Partiyasının əllərinə keçdiyi vaxt və Lenin də lider olduğu zaman hər şey dəyişdi. Bir dəfə, iqtidar əllərinə keçəndə, insanlar fərqli düşünməyə başlayır. Artıq, Leninin düşüncəsi, insanları məsuliyyətlərdən azad etməyin təhlükəli ola biləcəyi formasında idi: Onlar aşırı dərəcədə fərdçi hala gələ bilərdi. Buna görə də, qoy, onlar bir ailənin yükü altında qalsınlar. O, ailənin ortadan qaldırılmasını tamamilə unutmuşdu.

İnqilabların, şəxsən inqilabçıların öz əllərində uğursuzluğa düçar olması qəribədir, çünki, bir dəfə iqtidar öz əllərinə keçəndə başqa cür düşünməyə başlayırlar. O zaman, onlar iqtidarlarına aşırı dərəcədə bağlanırlar. O zaman onların bütün səyi iqtidarı necə sonsuzadək əllərində saxlayacaqları və insanları necə idarə edə biləcəkləridir.

Din uğursuz olub. Elm uğursuz olub. Şərq uğursuz olub və Qərb uğursuz olub. İçində, Şərqin və Qərbin görüşə biləcəyi, dinin və elmin görüşə biləcəyi daha yüksək bir şeyin sintezinə ehtiyac var.

İnsan, sadə bir şəkildə özündən zövq alır, bu geniş kainatdan zövq alır, ağaclarla rəqs edir, sahildə dalğalarla oynayır, başqa heç bir səbəb olmadan, sırf zövq aldığı üçün balıqqulaqları toplayır. Havadakı duz və sərin qum, günəş doğur. Yaxşı bir qaçış; bundan artıq nə istəyə bilərsən. Mənə görə din budur: Havanın dadını çıxarmaq, dənizin dadını çıxarmaq, qumun dadını çıxarmaq. Çünki, varoluşun özündən başqa bir tanrı yoxdur.

Fəaliyyətində bütün olmaq sənə sevinc gətirir. Tam bir intensivliklə edilmiş adi, önəmsiz bir fəaliyyət belə, sənin varlığına bir işıq, bir doyum, dərin bir məmnuniniyyət gətirir.

Zehin bir seçicidir; buna görə də problem ortaya çıxır. Seçimsiz qal.

Üzüntünün içində heçmi gözəllik görə bilmirsən? Bu haqda düşün. Növbəti dəfə üzgün olduğun zaman, onunla savaşma. Mübarizəylə vaxt itirmə; onu qəbul et, onu buyur et, qoy o,  buyur edilmiş bir qonaq olsun. Onun dərininə sevgiylə, diqqətlə bax … gerçək bir ev sahibi ol. Və təəccüblənəcəksən  – üzüntünün sahib olduğu bəzi gözəlliklərə xoşbəxtlik əsla sahib ola bilməz. Hüznün dərinliyi var və xoşbəxtlik səthidir. Hüznün gözyaşları vardır. Və gözyaşları hər hansı bir qəhqəhənin gedə biləcəyindən daha dərinə gedər. Hüznün özünəməxsus bir səssizilyi, xoşbəxtliyin əsla sahib ola bilməyəcəyi bir melodiyası vardır. Xoşbəxtliyin öz mahnısı var, lakin, daha gurultuludur, səssiz deyildir.

Sənin, bütün dünyanı dəyişdirməyinə ehtiyac yoxdur; sadəcə özünü dəyişdirdiyin zaman, bütün dünyanı dəyişdirməyə başlayacaqsan, çünki sən dünyanın bir parçasısan. Tək bir insan belə dəyişsə, bu dəyişiklik minlərlə digər insana yayılır. Sən yeni bir insanlığı doğuracaq bir inqilabın tətikləyicisi olursan.

Sən onsuz da ən başından bəri bir tanrı, bir buddasan. Sənin Buddaya çevrilməyinə filan ehtiyac yoxdur; xəzinə ordadır, sadəcə sən onu hara qoyduğunu bilmirsən. Sən açarı yadından çıxarmısan və ya onun necə istifadə ediləcəyini unutmusan. Bilgiylə o qədər sərxoş bir durumdasan ki, olduğun hər şeyə qarşı laqeyd, unutqan bir hala gəlmisən. Bilgi alkoqol kimidir; insanları sərxoş edər. O zaman, onların qavrayışları  bulanıqlaşır, xatırlama səviyyələri ən aşağı səviyəyə enir. O zaman orda olmayan şeyləri görməyə, orda olan şeyləri isə görməməyə başlayır.

Bir uşaq doğulduğu anda onun içində əngəllər yaratmağa başlayırıq. Onun içində müqayisə duyğusunu yaradırıq. “Biriləri səndən daha gözəldir, digəri səndən daha sağlamdır, o birinin uşağı belədir; onun qiymətlərinə, zəkasına bax hələ; yaxşı bəs sən nə edirsən?” Biz müqayisə anlayışını yaradırıq. Müqayisə, aşağılıq və üstünlük anlayışlarını da bərabərində gətirir; bunların hər ikisi xəstəlikdir, əngəldir. Artıq, uşaq sadəcə özü haqqında fikirləşə bilməz; hər zaman özünü bir başqası ilə müqayisə edərək düşünər. Müqayisənin zəhəri içinə girmiş olar. Artıq, bu insan həmişə iztirab içində qalacaq; var olmağın xoşbəxtliyi getdikcə daha qeyri-mümkün bir hala gələcək.
Hər kəs bənzərsiz olaraq doğulur. Müqaysə etmək mümkün deyildir. Sən sənsən, mən isə mənəm. Bir Budda Buddadır, bir İsa isə İsadır, bunları bir-biriylə müqayisə etmək imkanı yoxdur. Əgər müqayisə etsən aşağılıq, üstünlük duyğuları yaradacaqsan, bunlar eqonun formalarıdır. Və təbii ki rəqabət etmək, başqalarına qalib gəlmək üçün böyük bir arzu ortaya çıxar. Sən bunu bacarıb bacarmayacağın mövzusunda bir qorxu içində qalırsan, çünki bu şiddətli bir mübarizədir və hər kəs eyni şeyi etməyə, birinci olmağa çalışır. Milyonlarla insan birinci olmağa çalışır. Buna görə də böyük bir şiddət, aqressiya, kin, düşmənlik ortaya çıxar. Həyat bir cəhənnəmə çevrilər. Əgər məğlub olasan, acı içində qalırsan… və məğlub olma ehtimalın qalib gəlmə ehtimalından daha çoxdur. Və uğurlu olsan belə, xoşbəxt olmayacaqsan, çünki uğurlu olduğun anda, qorxu ortaya çıxar: Artıq, başqa biri bunu sənin əlindən ala bilər. Sən öncədən titrəyirdin, indi də titrəyirsən. Uğursuz  olanlar da acı içindədir, uğurlu olanlar da.
Bu dünyada xoşbəxt bir insan tapamaq çox çətindir, çünki heç kim xoşbəxt olmaq üçün lazım olan şərtləri yerinə yetirmir. İlkin şərt, bütün müqayisələrdən vazkeçməkdir. Aşağı səviyyədə və ya üstün olmaqla bağlı bütün bu axmaq fikirləri burax. Sən nə üstünsən, nə də daha alt səviyyəsədəsn. Sən sadəcə özünsən. Sənin kimi biri yoxdur, müqayisə edə biləcəyin heç kim yoxdur. Sonra, birdən evə çatmış olursan.

Bilgini burax. Müqayisəni burax. Saxta şəxsiyyətləri burax. Bütün bu gedişat tamamilə mənfidir. Onu burax, bunu burax… buraxmağa davam et. Buraxacaq heç bir şey qalmayana qədər buraxmağa davam et… bax o zaman onu görəcəksən, sənin saf şüurun orda, qarşında olacaq.

İnanc, sənin cəhalətinin üzərini örtür. O əsla sənə gerçəyi göstərmir; sənə sadəcə bəlli bir dogmalar, etiqadlar verir və beləcə, sən onların içində bir bilgi aldanması yarada bilirsən. Lakin bu bilgi, bir xəyaldan başqa bir şey deyil. İnanca söykənən hər şey saxtadır.

Şübhə o qədər lənətlənmiş bir şeydir ki, sən onun gözəlliyini, onun zənginliyini unutdun.

Mən, tanrı tanımazlarla tanrıya inanan arasında hər hansı bir fərq görmürəm; onlar eyni gəmidə yolçuluq edirlər.

Dindar zehin zəkasını itirər, paslanar.

 

Mənbə: Osho – ” Anlayışın kitabı”
Hazırladı: Fidan Aslanova 

VN:F [1.9.16_1159]