Əgər sevsən, özünlə bağlı sahib olduğun bütün fikirləri buraxmaq məcburiyyətində qalacaqsan. Əgər sevsən, eqo ola bilməzsən, çünki eqo, sevgiyə icazə verməyəcək. Onlar uzlaşa bilməzlər. Əgər eqonu seçsən, sevgini seçə bilməyəcəksən. Əgər sevgini seçsən, eqonu buraxmaq məcburiyyətində qalacaqsan, bundan dolayı qorxunu da. Sən nə zaman sevsən, ölümdən daha böyük bir qorxu səni pəncələrinə alar. Buna görə də sevgi yer üzündən silinib. Nadir olaraq, çox nadir olaraq sevginin axması hadisəsi gerçəkləşir.
Sənin sevgi dediyin şey sadəcə saxta bir puldur: Sən onu kəşf etmisən, çünki sevgisiz yaşamaq çox çətindir. O çətindir, çünki sevgi yoxkən həyatın heç bir anlamı yoxdur; o anlamsızdır. Sevgi olmadan həyatın içində heç şeir yoxdur. Sevgi olmadan ağac var, amma əsla çiçəklər yoxdur.
Sevgisiz yaşamaq mümkün deyil, bu səbəblə insanlıq bir hiylə yaradıb. İnsanlıq bir hiylə, bir saxta sistem yaradıb. Bu sistem budur: Saxta sevginin içində yaşa ki, beləliklə, eqon davam edə bilsin. Heç bir şey dəyişməz və sən sevgi içində olduğun oyununa davam edə bilrəsən: Sevdiyini düşünməyə davam edə bilərsən. Sevdiyinə inanmağa davam edə bilərsən. Lakin sevginə bir bax – onun içindən nə çıxar ? – iztirabdan başqa heç bir şey, cəhənnəmdən başqa heç bir şey, qarşıdurmadan, münaqişədən, şiddətdən başqa heç bir şey.
Sevgi münasibətlərinə dərindən bax. Onlar sevgi münasibətindən çox nifrət münasibətinə bənzəyir. Onları sevgi münasibəti olaraq adlandırmaqdansa, nifrət münasibəti olaraq adlandırmaq daha yaxşıdır. Lakin hər kəs eyni şəkildə yaşadığı üçün əsla fərqinə vara bilməzsən. Hər kəs saxta pulu gəzdirir; əsla fərqində ola bilməzsən. Sevginin gerçək pulu çox bahalıdır. Onu, sadəcə özünü itirmək bahasına satın ala bilərsən. Bunun başqa bir yolu yoxdur.
Eqo saxta bir varlqıdır, sadəcə bir məfhumdur, varlığının göyündəki bir buluddur. Sadəcə duman, maddi bir şey deyil; bir yuxu. Sevgi, sənin sahib olmadığın şeyi buraxmalı olduğunu gərəkli edir və sevgi sənə sahib olmuş olanı və hər zaman sahib olacağını verməyə hazırdır. Sevgi sənə ÖZ -ünü geri verir; eqo səni özündən gizlətməyə davam edir, sevgi səni özünə açar. Lakin qorxu vardır. Qorxu təbiidir və insan qorxusuna rəğmən getmək məcburiyyətindədir.
Cəsur ol, qorxaq olma. Varlığının gerçək cəsarəti, sadəcə sevgi ortaya çıxdığı zaman test edilər. Ondan öncə heç bir zaman nə cür bir cəsarətdən yaradıldığını bilə bilməzsən. Gündəlik həyatda, iş həyatında, onu və ya bunu edərkən, arzunun dünyasında və güc siyasətlərində gerçək cəsarətin əsla test edilməz. Əsla odun içindən keçə bilməzsən.
Sevgi oddur.
Sevgi nə üçün çox acı verir?
Sevgi acı verər, çünki o səadət üçün yol açar. Sevgi acı verər, çünki o dəyişdirər, sevgi mutasiyadır.
Hər dəyişmə acı verici olacaq , çünki köhnə yeni uğruna tərk edilmək məcburiyyətindədir. Köhnə tanışdır, güvənlidir, təhlükəsizdir, yeni olan tamamilə bilinməzdir. Heç yelkən açmamış okeanlara doğru hərəkət etmə halındasan. Yeni olanla zehnindən istifadə edə blməzsən; köhnə olanla zehin bacarıqlıdır. Zehin sadəcə köhnə olanla işləyə bilər; bütünüylə istifadəyə yararsızdır.
Buna görə də qorxu yüksəlir və köhnəni, komfortlu olanı, güvənli dünyanı, rahatlığın dünyasını tərk edərkən qorxu yüksəlir. Bu, uşağın anasının bətnindən çıxarkən hiss etdiyi acının eynsidir. Bu, quşun yumurtadan çıxarkən çəkdiyi acının eynisidir. Bu, quşun ilk dəfə qanadlanmağa çalışdığı zaman hiss edəcəyi qorxunun eynisidir. Bilinməyən qorxusu və bilinənin güvənlik duyğusu, bilinməyənin güvənsizliyi, bilinməyənin təxmin edilməzliyi insanı son dərəcə qorxudur.
Və dəyişmə, bir özün olmama halına olacağı üçün iztirab çox dərindir. Lakin sən, iztirabın içindən keçmədən, xoşbəxtlikdən özünü itirə bilməzsən. Çünki qızıl saflaşdırılacaqsa, oddan keçməlidir.
Münasibət bir güzgüdür və sevgi nə qədər safdırsa, sevgi nə qədər yüksəkdirsə, güzgü o qədər təmiz olacaqdır. Lakin, daha yüksək sevgi, sənin açıq olmağını gərəkli edir. Daha yüksək sevgi sənin kövrək olmağını gərəkli edir. Zirehini buraxmaq məcburiyyətindəsən. Bu, acı verir. Davamlı olaraq müdafiədə olmamalısan. Hesabçı zenini buraxmaq məcburiyyətindəsən. Riskə getmək məcburiyətindəsən. Təhlükəli bir şəkildə yaşamaq məcburiyyətindəsən. Digəri səni incidə bilər; kövrək olmaqla bağlı qorxu budur. Digəri səni istəməyə bilər; aşiq olmaqdakı qorxu budur.
Digərində tapacağın öz yansıman çirkin ola bilər; problem budur. Güzgüdən uzaq dur. Lakin, güzgüdən uzaq duraraq gözəlləşə bilməyəcəksən. Uçurumdan qaçınaraq inkişaf edə bilməyəcəksən. Meydan oxuma qəbul edilmək məcburiyyətindədir.
İnsan, sevginin içinə girmək məcburiyyətindədir. Bu, Tanrıya doğru ilk addımdır və o, aradan çıxardıla bilməz. Sevgi pilləsini aradan çıxarmağa çalışanlar, Tanrıya çata bilməyəcəkdir.
Sevgi açıq bir göy üzüdür. Sevmək qanadlanmaqdır. Lakin sərhədsiz göy üzü mütləq qorxu yaradar.
Və eqonu buraxmaq çox acıdır, bizə, eqonu yetişdirməyimiz öyrədilmişdir. Eqonun, bizim yeganə xəzinəmiz olduğunu zənn edirik. Biz onu qorumaqla məşğuluq, biz onu bəzəməklə məşğuluq, biz onu davamlı olaraq parlatmaqla məşğuluq və sevgi qapını döyəndə, sevginin içinə girmək üçün edilməli olan yeganə şey, eqonu bir kənara buraxmaqdır. Mütləq acı verər.
Sevgi problem yaradar. Bu problemlərdən, sevgidən qaçaraq qurtula bilməzsən. Lakin, bunlar son dərəcə həyati problemlərdir. Onlarla üzləşmək, qarşılaşmaq məcburiyyətindəsən; onlar yaşanmaq məcburiyyətindədir və onların içindən və o tərəfinə keçmək gərəkdir. Və o tərəfinə keçmək üçün yol içindəndir.
Biz artıq sevgi deyilən macəraya atılmaq üçün kifayət qədər cəsur deyilik.
Buna görə də insanlar sekslə maraqlanırlar. Çünki seks riskli deyil. O anlıqdır, daxil olmursan. Sevgi daxil olmaqdır; o təslimiyyətdir. O anlıq deyildir. Bir dəfə kökləndiyiniz zaman, o sonsuza qədər qala bilər. O həyat boyu davam edən bir daxil olmadır. Sevginin yaxınlığa ehtiyacı var və sən sadəcə yaxın olduğun zaman digəri bir güzgüyə çevrilir. Bir kişi və ya qadınla cinsi olaraq görüşdüyün zaman, görüşmüş belə sayılmazsan; əslində digər insanın ruhundan qaçmısan. Sadəcə bədəndən istifadə etdin və qaçdın və digəri də sənin bədənindən istifadə etdi və qaçdı. Əsla bir-birinizin original üzünü açığa vuracaq qədər yaxın olmadınız.
Sevgi ən böyük Zen koan-ıdır.
O acı verər, amma ondan qaçma. Ondan qaçsan, ən böyük inkişaf fürsətindən qaçmısan. Onun içinə gir, sevginin iztirabını yaşa, çünki iztirab vasitəsilə böyük bir xoşbəxtlik gələr. Bəli, bir eqo olaraq ölməli olacaqsan, ama əgər eqo olaraq ölə bilsən, bir Tanrı olaraq, bir Budda olaraq doğulacaqsan. Və sevgi sənə Tao-nun, Təsəvvüfün, Zen-in ucundan ilk dəfə dadına baxdırar. Sevgi sənə Tanrının olduğunun, həyatın anlamsız olmadığının ilk sübutunu verər.
Bir damla olaraq yox ol və bir okean ol , amma sevgi qapısından keçməli olacasan.
Və mütləq insan bir damla olaraq yox olmağa başladığı zaman və insan uzun müddətdir ki, bir damla olaraq yaşamışkən bu acı verər. Çünki insan, “Mən buyam və indi bu gedir. Ölürəm.” zənn edər. Sən ölmürsən, amma bir xəyal ölür. Sən xəyalla eyniləşmişdin, doğrudur, amma xəyal hələ də bir xəyaldır. Və sadəcə xəyal getdiyi zaman sən kim olduğunu görə biləcəksən. Və bunun ortaya çıması, səni sevincin, səadətin, şənliyin ən yüksək zirvəsinə aparar.
Mənbə: Osho – “Eqo” kitabı
Hazırladı: Fidan Aslanova
