Xristian ilə etiketləndi

“AYDINLANMAĞIN ABC-Sİ ” – 1

Xüsusi

Gözləntilərinizi buraxın. Açıq olun, olub bitənlərə qarşı hazır olun. Amma, gələcəyə dair planlar qurmayın. Gələcək üçün gözləntiləriniz olmasın, onunla bağlı sabit fikirləriniz olmasın. Onda, artıq acı çəkmədiyinizi görəcəksiniz.

Adanmaq, ürəyinizin bir xüsusiyyətidir. Ətrafınızdakı hər şeyə hörmətlə yanaşırsınız. Ətrafınızdakı hər şeyə böyük bir sevgi bəsləyirsiniz. Söhbət, qarşınızdakı insanın dəyərli və ya dəyərsiz olmağından getmir, çünki sevgi bir iş deyil. Məsələ insanın dəyərli olub-olmamağı deyil, qəlbinizin sevgiylə dolaraq daşıb- daşmamağıdır. Əgər sevgiylə doludursa, qəlbiniz dəyərli olanı da, dəyərsiz olanı da tapır. Aralarında ayrı-seçkilik etmir.
Buludlar doludur və yağış yağır. Yağışın sadəcə yaxşı insanların üzərinə yağdığını və pis insanlardan özünü gizlətdiyini düşünürsüz? Sadəcə yaxşı xristianlar, yaxşı hindular, yaxşı yəhudilərin üzərinə yağdığını və ateistlərin üzərinə yağmadığını düşünürsən? Yağış yağır, çünki buludlar yağışla doludur.
Adanmaq, dolub daşan sevgidir.

Əxlaq sizə başqaları tərəfindən məcbur edilir. Din ilə bağlı bir durum deyil. Hökm etməyin bir forması, köləliyin bir çeşididir. Çünki nəyin doğru, nəyin yalnış olduğunu hələ anlaya bilmirsiniz. Bu sizə digərləri tərəfindən söylənildi.  “Əxlaq” dediyiniz şeyin gerçəkdə əxlaqmı, əxlaqsızıqmı olduğunu bilə bilməzsiniz. Hər hansı bir şey bir toplumda əxlaqa uyğun ikən eyni şey fərqli bir toplumda əxlaqa zidd ola bilər.
Dünyaya bir göz atın, görmə gücünüzü genişləndirin. Orada bir çox fərqli əxlaq anlayışı olduğunu görüb təəccüblənəcəksiniz. Bu necə ola bilər? Doğru doğrudur, yalnış da yalnış ! Bir çox əxlaq anlayışının olması mümkün deyil, bir hindu əxlaqı, bir müsəlman əxlaqı və ya bir Jaina əxlaqının olmasını mümkün deyil. Amma bir çox əxlaq anlayışı var. Bu sadəcə, bütün bu əxlaq anlayışlarının fərqli toplumlar tərəfindən toplumu yaradan fərdlər üzərində hakimiyyət qurmaq üçün yardılmış olduğunu göstərir. Əxlaq, fərdləri həbs etməyə yarayan bir strategiyadır.

Ağıl, bugünə kimi yaşadığınız təcrübələr, yəni bugünə qədər başınıza gələnlər, çoxdan ölmüş olan şeylərdir; ağıl vaoluşunuzun ölü qismidir. O keçmişdir, həyatın ətrafında dolanan bir ölüdür. Sizin burda olmağınıza icazə verməz, indidə olmağınıza imkan verməz. Ətrafınızı əhatə edən bir bulud kimidir. Onun ardındakını görə bilməzsiniz, görüş sahəniz açıq deyildir. Hər şeyin forması pozulmuşdur.
Bu buludun dağılmağına icazə verin. Özünüzü cavabsız buraxın. Heç bir nəticəyə, heç bir fəlsəfəyə, heç bir dinə bağlı qalmayın. Açıq olun, sadəcə açıq. Müdafiəsiz qalın, beləliklə, gerçək sizi tapar. Müdafiəsiz olmaq, ağıllı olmaqdır. Ağıllı olmaq, ağlın koridorlarında  gerçəkliyi itirəcəyinizi  bilməkdir. Ağıllı olmaq, ağılsız olmağın qapını açan açar olduğunu bilməkdir.

“Aqnostik” bilməyən insandır, aqnostik sadəcə tək bir şeyi, bilmədiyini bilən insandır. Aqnostik olun. Bu gerçək dinin başlanğıcıdır.

İnanmayın, ama inancsız da olmayın. Bir Hindu olmayın, lakin  Jain   və ya Xristian da olmayın , yoxsa, qaranlığa doğru irəiləməyə davam etmiş olacaqsınız.  Bütün idealogiyaları, bütün fəlsəfələri, bütün dinlər, bütün düşüncə sistemlərini buraxmadığınız və içinizi tamamilə boşaltmadığınız müddətcə əlinizdə heç bir şey qalmayana qədər, heç bir fikriniz qalmayana qədər davam etmədiyiniz müddətcə… Tanrı ilə bağlı bir düşüncəniz necə ola bilərki ? Onu tanımırsınız. Sadəcə böyük bir tanıma arzusu ilə içəriyə girin, amma bilgiylə bağlı bir fikriniz olmasın. İntensiv bir tanıma istəyi ilə gedin, orada nə olduğunu ehtiraslı bir eşqlə bilmək istəyin, ancaq, başqalarının sizə verdiyi fikirləri yanınızda aparmayın. Onları xaricdə buraxın. Axtaran insanın gerçəkliyə gedən  yolda qarşısına çıxan ən böyük əngəl budur.

İnsan aşiq olmalıdır. Eşq sadəcə bir münasibət olmamalıdır, bir varoluş halı olmalıdır. Birinə aşiq olduğunuz zaman, o insandan dolayı hər şeyi sevərsiniz. Və əgər həqiqətən aşiq olmusunuzsa, birdən-birə ağacları və quşları, göyün üzünü və insanları sevməyə başladığınızın fərqinə varırsınız. Birinə aşiq olduğunuz zaman tam olaraq nə baş verir ?  Bir qadına aşiq  olduğunuz zaman, bütün qadınlara aşiq olursunuz. O qadın sadəcə bir təmsilçi, düyada varolmuş, var olan və var olacaq bütün qadınların bir nümunəsidir. O qadın, sadəcə qadınlığa açılan bir qapıdır. Lakin qadın sadəcə qadın deyil, həm də bir insandır. Buna görə də bütün insanlara da aşiq olarsınız. Bir dəfə aşiq olduğunuz zaman, eşq enerjinizi hər şeyə verdiyinizi görüdüyünüz  zaman, təəəcüblənəcəksiniz. Bu, gerçək eşqdir.
Sahib olmağı istəyən eşq gerçək deyildir. O qədər kiçikdir ki, həm özünü, həm də digər insanı boğar. Amma, indiyə qədər həmişə bu yaşandı. Eşq heç bir zaman əhatəedici olmadı. Sizə, xaricedici eşq öyrədildi. Lakin eşq, əhatəedici ola bilər. Bütün dünyanı sevə bilrəsniz.

Aşmalı olduğunuz ilk şey bədəndir. Bədənin içində olduğunuzun, amma bədən olmadığınızın fərqinə varmalısınız. Bədən gözəldir, ona baxmalı, ona qarşı mehriban  olmalısınız. O sizə gözəl bir şəkildə xidmət edir. Ona düşməncə davranmamalısınız. Dinlər, insanlara bədənlərinə qarşı düşməncə davranmalarını öyrədib ona işkəncə etmələrini deyirlər və buna da çiləçilik deyirlər. Nə böyük bir axmaqlıq ! Və bədənlərinə əziyyət verərək onu aşacaqlarnı sanırlar. Lakin, tamamilə xətalıdırlar. Bir şeyi aşmağın tək yolu, fərqində olmaqdan keçər, işgəncə etməkdən yox. Heç şübhəniz olmasın, əziyyət verməkdən yox! Evinizə işgəncə etmir, onun içində yaşayırsınız; amma o olmadığınızı da bilirsiniz. Bu, bədəniniz üçün də belədir: Oruc tutmağınıza, başınızın üstündə durmağınıza, bədəninizi min bir formaya salmağınıza ehtiyac yoxdur. Sadəcə izləmək və fərqində olmaq kifayətdir.

Aydınlandığınız zaman, yeni bir insan olmursunuz. Əslində heç bir şey əldə etmir, sadəcə bir şeyləri itirirsiniz: Bağlarınızı itirirsiniz, əsarətinizi itirirsiniz, bədbəxtliyinizi itirir və itirməyə davam edirsiniz. Aydınlanma, itirmə periodudur. İtirəcək bir şey qalmadığı zaman çatılan mövqe Nirvana -dır. Mütləq bir səssizliyin ortasında qalmağa aydınlanma deyilə bilər…

Mənim bütün yanaşmam anbaan yaşamaq, anbaan sevinclə, coşğuyla yaşamaq,  anbaan hər şeyilə  intensiv və ehtirasla yaşamaqdır…

Ehtirasla yaşadığınız zaman egonuz yox olur.

Əgər kimsə həyat eşqiylə dolu və həyata eşqlə bağlıdırsa, bu gerçək müqəddəslikdir.

Gerçək müqəddəslik,  varoluşa bir qatqın olmasıdır.

Gerçək müqəddəslər, müqəddəs olaraq tanınmazlar; heç bir kilsə onları  müqəddəs saymaz. Kilsə tərəfindən müqəddəs sayılan müqəddəslər əslində saxta, anlamsız, süni, sintetik və plastik müqəddəslərdir. Heç gülməzlər. Lakin İsa güldü, o içki içdi, yaxşı bir yemək yedi və sevdi. O, gerçək bir insan idi, olduqca dünyəvi idi, kökləri dünyaya bağlı idi.

Bağlanma, bir şeyə tutunmaq və onun sonsuza qədər eyni şəkildə qalmasını istəməkdir. Bu, mümkün olmayanı istəməkdir. Həyat axar və heç bir şey eyni qalmaz.

Baharı hər an gətirə bilərsiniz. Sadəcə baharı çağırın və günəşin, küləyin və yağışın içinizə girməsinə izin verin…

“Bakirə”, tamamilə saf mənasındadır. O qədər safdır ki, zehində cinsəlliklə bağlı bir şey olmaz. Bu, bədənin yox, ağlın problemidir. Özünün dərinliklərində hər kəs bakirədir.  Bakirəlik, eşqin saf halıdır.
“Bakirədən doğulmağın” bioloji bakirəliklə heç bir əlaqəsi yoxdur, bu tamamilə absurddur. İsa, bioloji olaraq bakirə bir anadan doğulmayıb. Lakin İsa müthiş bir eşqin nəticəsi olaraq doğulmuş olmalıdır. Eşq hər zaman bakirədir. Eşq cinsəlliyi aşar ki, bakirəliyin anlamı da budur.
Lakin ağılsız insanlar hər yerdə var və İsanın bakirə bir anadan doğulduğu mövzusunda israr edirlər. Onu gülməli vəziyyətə salırlar. Və ağılsızlıqları ucbatından fövqəladə bir hekayə ilə fövqəladə bir metafora bütün anlamını itirir.

Basdırmaq, yaşamaq istəmədiyiniz bir həyatı yaşamaqdır. Basdırma, əsla etmək istəmədiyiniz şeyləri etməyinizdir. Basdırma, olmaq istəmədiyiniz insan olmaqdır, özünüzə zərər verməyin bir yoludur. Basdırma intihardır,  çox yavaş və çox qəti bir şəkildə zəhərlənməkdir.
Anlatım həyatdır, basdırma isə intihar.
Basdırılmış bir həyat yaşamayın, əks halda yaşamırsınız deməkdir. Anlatımın, yaradıcılığın və sevincin olduğu bir həyat yaşayın. Təbii şəkildə yaşayın. Sezgilərinizi dinləyin, bədəninizi dinləyin, qəlbinizi dinləyin və ağlınızı dinləyin. Özünüzə güvənin, içinzdən gəldiyi şəkildə hərəkət edin, heç bir itkiniz olmayacaq. Təbii həyat axışınızı izlədiyiniz zaman, tanrısallığın qapısına çatmış olacaqsınız.

Toplumun sizə əmr etdiklərinə uymadığınız zaman, rəğbət görməzsiniz. Bu da eqonuzu cəzalandırar, onu acından öldürər və belə yaşamaq son dərəcə çətindir. Buna görə də, məntiqli olsun və ya olmasın toplumun bütün istəklərini yerinə yetirməyə hazırsan.

Nə zaman “boş” sözünü eşitsək, ağlımıza mənfi bir şey gəlir. Buddanın dilində boşluq mənfi deyil. Boşluq tamamilə müsbətdir, hətta sizin doluluq dedyiniz şeydən daha müsbətdir, çünki boşluq özgürlüklə doludur. Hər şey ortadan qaldırılmışdır. Boşluq rahatlıqdır, bütün sərhədlər qaldırılmışdır. Sərhədsizdir və sadəcə sərhədlərin olmadığı yerdə azadlıq mümkündür.

Meditasiyanın bütün periodu budur: hər şeyi çıxarmaq, özünüzü elə bir şəkildə ortadan qaldırın ki, geridə heç bir şey qalmasın, həta siz belə. Bu cür dərin bir səssizlikdə azadlıq vardır.

Bir Budda anbaan yaşayan, keçmişdə yaşamayan, gələcəkdə yaşamayan, burada və indi yaşayan insandır. Buddalıq indiki anda olmaqdır ki, bu bir məqsəd deyil, gözləməyinizə ehtiyac yoxdur. Siz də sadəcə indi və burada olaraq bir Budda ola bilərsiniz.

Özünüzə sayğı duyun, özünüzü sevin, çünki heç bir zaman sizin kimi bir insan olmadı və olmayacaq da.

Ruhunuz görünməyən bədəninizdir və bədəniniz də görünməyən ruhunuzdur.

Böyümək istəyirsinizsə, keçmişi buraxın. Keçmiş artıq yoxdur, tamamilə keçərsizdir, amma həmişə indiyə qarışmağa davam edir. Hadisələri, onu göz önünə alaraq dəyərləndirirsiniz. “Bu doğrudur, bu yalnışdır” deyə dəyərləndirməyə davam edirsiniz ki, bu doğru və yalnışlarla bağlı bütün fikir və dəyərləndirmələr ölü bir şeydən qaynaqlanır. Ölü keçmişiniz, üzərinizə o qədər ağırlıq salır  ki, hərəkət etməyinizə icazə vermir. Keçmişi tamamilə buraxın.

Can sıxıntısı sadə anlamıyla həyatınızı yalnış yaşayırsınız deməkdir. Niyə ürəyiniz sıxılır? Ürəyiniz sıxılır, çünki başqaları tərəfindən verilən ölü davranış qəlibləri ilə yaşayırsınız. Bu qəliblərdən vazkeçin. Öz həyatınızı yaşamağa başlayın…

 

Mənbə: Osho – “Aydınlanmanın ABC’ si” kitabı
Hazırladı: Fidan Aslanova

Beyenmeler
0   2  
VN:F [1.9.16_1159]
Rating: +1 (from 1 vote)

Fidan Aslanova

Fitret.az idarəçisi

 
Facebook

OŞO – “KİŞİ” KİTABINDAN SEÇMƏLƏR

Xüsusi

Nəyə görə sevgililər davamlı olaraq bir-biri ilə dalaşır, deyinirlər, bir-birilərini bezdirirlər? Bunun sadə bir səbəbi var, əldə etməyi düşündükləri şeyi ala bilməməkləri. Hər ikisi də dilənçidir, hər ikisi də boşdur.

Və iki imperator, öz qəlblərinin sahibi olan iki insan görüşdüyü zaman, böyük bir həzz vardır. Heç kim başqa birindən asılı deyil; hər kəs azaddır və fərddir, öz mərkəzindədir, öz içində kök salmışdır. O, sevgi olaraq adlandırılan özsuyunun səthə doğru çıxdığı və minlərlə çiçək olaraq açdığı , öz varlığının dərinliklərinə enən köklərin sahibidir.

Sənin özünə qarşı sevgin sənin inkişafın üçün əsas təməl ehtiyacdır. Buna görə də mən sənə təbii olan məncilliyi öyrədirəm.

Sən doğulduğun zaman bir Xristian olaraq, bir Katolik olaraq doğulmadın; sən bir kommunist olaraq doğulmadın. Hər uşaq dünyaya bir tabula rasa olaraq, tamamilə təmiz bir şəkildə gəlir. Onun üzərindən heç bir şey yazılmır – İncil, Quran, Gita, Das Kapital – yox, onun üzərində heç bir şey yazılmır. O özü ilə birlikdə heç bir müqəddəs kitab gətirmir,  saf bir məsumiyyətlə gəlir. Lakin onun məsumiyəti, onun ən böyük dərdi halına gəlir. Çünki onun ətrafı siyasətçi, din adamı, ana-ata, müəllim görünüşündəki qurdlarla əhatəlidir. Onların hamısı sənin məsumluğunun üzərinə atılır. Onlar sənin üzərinə sonradan mirasın olduğuna inanacağın şeyləri yazmağa başlayırlar. Onlar sənin mirasını məhv etmişlərdir. Artıq onlar üçün səni əsarət altına almaq, sənə istədikləri hər şeyi etmək mümkündür.

Fədakarlıq, sadəcə özünü sevməyin bir nəticəsi ola bilər.

İfadə etmək həyatdır, əngəlləmək intihardır.

Tantra mesajı budur: Əngəllənmiş bir həyat yaşama, əks təqdirdə heç yaşamamış olacaqsan. İfadəyə, yaradıcılığa, coşğuya aid bir həyat yaşa. Varoluşun sənin yaşamağını istədiyi kimi yaşa; təbii şəkildə yaşa. Və din adamlarından qorxma.
Sezgilərini dinlə, bədənini dinlə, qəlbini dinlə, zəkanı dinlə. Özünə güvən, içindən gələn, səni hara aparırsa get. Və qətiyyən itməyəcəksən. Və təbii həyatınla içindən gəldiyi şəkildə hərəkət edərək bir gün ilahi olanın qapısına çatmağın qaçınılmaz olacaqdır.

Uşaqlar bir dilemma ilə üzləşirlər. O sevdikləri ilə savaşmaq məcburiyyətindədir və o, onların onu sevdiklərini də düşünür. Lakin onu sevən insanların, özü olaraq onu sevməməyi qəribə bir şeydir. Onlar ona, “Səni sevəcəyik, səni sevirik, amma sadəcə bizim izlədiyimiz yolu təqib etsən, bizim təqib etdiyimiz dini təqib etsən, bizim itaət etdiyimiz kimi itaətkar olsan…” deyirlər.

İçdənlik gözəldir, dürüstlük gözəldir, həqiqi olmaq gözəldir. Sadəcə özün olmaq, gözəl olmaqdır.

Lakin sevgi saxtalaşır. Və bir dəfə sən ucuz növ, plastik növ sevgini öyrəndinsə, o zaman original olanı, gerçək olanı, həqiqi olanı kəşf etmək çox çətindir.

Yolun kənarında eləcə dayan və insanları izlə və onların hamısının yuxularında yeridiyini görə biləcəksən. Hamısı  yuxularında yeriyirlər.
Və sən də eləsən.

Bir insan, heyvanlardan daha aşağı səviyyədə ola bilər və bir insan tanrılardan daha yüksək ola bilər. İnsanın sərhədsiz potensialı var.

Heyvanlar heç bir zaman insandan daha “heyvancasına” bir şey etməyiblər.

İnsan bir heyvandır. Və insanın bir heyvan olmadığı düşücəsi sənin inkişafının önündəki əngəllərdən biridir. Beləliklə, sən, heyvan olamdığın düşüncəsinə qapılırsan və o zaman inkişafın dayanır. İlk oyanış bu olmalıdır:  “Mən bir heyvanam və oyanıq olmalıyam və onun o tərəfinə keçməliyəm.”

Seksi sadəcə heyvani bir şey olaraq adlandırma. Çünki seks sadəcə olaraq, heyvansal ola bilər; bu mümkündür, lakin elə olmaq məcburiyyətində deyil. O daha yüksəyə çıxa bilər, o eşq halına çevrilə bilər, o ibadət halına çevrilə bilər. O sənə bağlıdır.

Seks, kişinin ən böyük köləliyidir. Meditasiya halına girmək üçün hər cür səy göstərməlidir.

Pornoqrafiya, sadəcə insanlar çılpaqlıqlarını təbii olaraq qəbul etdikləri zaman ortadan qalxa bilər.

İnsanların təbii olmaqlarına icazə ver və pornoqrafiya itib gedəcək. Qoy insanlar çılpaq olsun… Ofislərində çılpaq oturmaq məcburiyyətində deyillər; bu qədər həddi aşmağa ehtiyac yoxdur, lakin sahillərdə, çay kənarlarında və ya istirahət edərkən, evlərində rahatlanarkən, bağlarında günəşin altında dincələrkən onlaq çılpaq olmalıdırlar! Qoy uşaqlar, çılpaq ata-ananın ətrafında çılpaq bir şəkildə oyun oynasın. Beləcə, pornoqrafya ortadan qalxacaq. Playbol jurnalına kim, nə üçün baxacaq? Bir şeydən məhrum buraxılıb, təbii olan bəzi maraqlar əngəlləndyi üçün pornoqrafiya vardır…

Bir dəfə öz varlığına güvənməyə başladığın zaman, heç bir siyasətçi, heç bir din adamı səni istismar edə bilməz. İnsan hər zaman qorxu səbəbiylə istismar olunur.

Kişilər çox yaxşı dostdurlar. Qadınlar necə dost olunacağını bilməzlər. Qadınlar üçün başqa qadınları sevmək çətindir. Onlar bir-birilərini çox yaxşı tanıyırlar. Əslində onlar bir-birləri haqqında çox şey bilirlər.

Kişi qadını kəşf etməlidir, qadın kişini kəşf etməlidir.

Kişi və və ya qadın
Hələ də tək başına,
Lakin iki ruh bir araya gəldiyi zaman
Bir sevgili yaranmışdır ( Baul Mistikləri )

Qadınlar bir gündə 24 saat boyunca bir qadının rolunu oynamağa məcbur edilib və kişilər bir gündə 24 saat boyunca bir kişinin rolunu oynamağa məcbur edilib. Bu heç təbii deyil.

Qadın sadəcə onun üçün gözəl deyil: Ona baxan hər kəs üçün, onunla təmas quran hər kəs üçün o gözəldir. Eqoist kişi şovinist zehnində çox böyük bir qısqanclıq ortaya çıxır. Makyavellinin sityasətçilər üçün tövsiyyə  etdiyi şeyi  o, qadınlara edər. Evlilik də bir siyasətdir. Makyavelli ən yaxşı müdafiənin hücum olduğunu tövsiyyə edir. Və Makyavelli, siyasi çevrələrdəki təməl bir gerçəklik olaraq bunu fərq etmədən yüz illər öncə kişi bu fikri əsrlərdir istifadə etməkdə idi.  Harda bir növ hökmetmə varsa, mütləq ən yaxşı müdafiə üsulu hücumdur. Müdafiədə sən onsuz da nəsə itirirsən; sən indinən özünü yenilgiyə uğramış tərəf olaraq qəbul etmisən. Sən sadəcə özünü qoruyursan.

İçindəki qadını tap. Onu qidalandır, doyuzdur, onun inkişaf etməsinə kömək et. Ondan utanma və “Mən kişiyəm” demə. Heç kim sadəcə bir kişi və sadəcə bir qadın deyil; hər ikisi də hər ikisidir. Bu belə olmalıdır: Sənin yarın atan tərəfindən və digər yarın anan tərəfindən yaranmışdır. Sən bu iki enerjinin görüşməsisən. Sən sadəcə kişi ola bilməzsən, sən sadəcə bir qadın ola bilməzsən.

Sən yeni bir kimsə halına gəldiyin zaman, arvadın yeni bir insan olacaq. Sənə qarşılıq vermək üçün elə olmaqlı olacaq. Əvvəl- əvvəl bunun çətin olduğunu düşüncək, çünki bu, hardasa yeni bir ər ilə yaşamaq kimi olacaq. Lakin yavaş-yavaş sən dəyişə bilsən, niyə də o da dəyişməsin deyə düşünəcək. Əsla digəri dəyişməlidir deyə ümid bəsləmə. Hər münasibətdə öz tərəfindən dəyişikliyə başla.

İllər keçmişdir və sən əsla zavallı qadının gözlərinin içinə baxmamısan.

Əgər edə bilməsən, ən azından mış kimi et. Bəzən elə olur ki, mış kimi etməyə başlayırsan və həqiqətən olmağa başlayır.

Meditasiya, özünlə yaşamaq sənətidir. O bundan başqa bir şey deyil, sadə bir şəkildə budur: Coşğu ilə tək başına olmaq sənətidir. Bir meditasiyaçı xoşbəxtlik içində aylarla, illərə tək başına otura bilər. O, digəri üçün alışıb yanmaz, çünki onun daxili xoşbəxtliyi o qədər çoxdur ki, o qədər güclüdür ki, digərini neyləsin? Əgər başqa biri onun həyatına gəlsə, bu bir ehtiyac yox, bir lüksdür. Və mən tamamilə lüksün tərəfindəyəm, çünki lüksün anlamı, əgər o varsa onun dadını çıxara bilərsən və o yoxdursa onun da dadını çıxara bilərsən deməkdir. Bir ehtiyac çətin bir şeydir. Məsələn, pendir çörək ehtiyacdır, lakin bağaçadakı çiçəklər bir lüksdür. Çiçəklər olmadan yaşaya bilərsən, lakin pendir və çörək olmadan yaşaya bilməzsən.

İnsanlar dəyişdiyi üçün, heç kim iki  nəfərin hər zaman birlikdə xoşbəxt olacağına qarantiya verə bilməz. Bir qadınla tanış olduğun zaman, o bir insandır, sən bir insansan. On ildən sonra sən başqa biri olacaqsan. O başqa biri olacaq. Bu bir çay kimidir: Su davamlı olaraq axar. Aşiq olan inanlar artıq mövcud deyil. Onlar artıq orada deyil. İndi, başqa biri tərəfindən verilmiş olan müəyyən bir sözə yapışıb qalmağa davam edə bilərsən, lakin o sözü sən verməmisən.
Gerçək bir anlayış sahibi olan insan əsla sabah üçün söz verməz, o sadəcə, “Bu anlıq” deyə bilər. Həqiqətən dürüst bir insan heç söz verə bilməz. Necə söz verə bilərsən? Sabah kim bilə bilər? Saba gələ bilər də, gəlməyə bilər də. Sabah gələ bilər: “Mən eyni olmayacağam, sən eyni olmayacaqsan.” Sabah gələ bilər: “Sən daha dərindən uyğun ola biləcəyin birini tapa bilərsən, mən daha ahəngli bir şəkildə uyğun olduğum birini tapa bilərəm.” Dünya əngindir. Niyə onu bugün tükəndirəsən? Qapıları açıq saxla, alternativləri açıq saxla.

Eşq başlanğıcda sadəcə şüursuz bir şeydir. O biyolojidir, o dəyərli bir şey deyil

dir. Sadəcə sən onun içinə öz fərqindəliyini gətirdiyin zaman, onunla bağlı daha çox və daha çox meditasiya edən halda olduğun zaman, o dəyərli hala gəlməyə başlayar. O yüksəklərə doğru uçmağa başlayar.

Bir kişini aldatmaq asandır, çünki o intellekti ilə yaşayır; bir qadını aldatmaq çox çətindir, demək olar ki, qeyri-mümkündür. Çünki o, sezgiləriylə yaşayır.

Hazırladı:  Fidan Aslanova

Beyenmeler
0   2  
VN:F [1.9.16_1159]
Rating: +1 (from 1 vote)

Fidan Aslanova

Fitret.az idarəçisi

 
Facebook

OŞO – “GÜC, SİYASƏT VƏ DƏYİŞİKLİK”

Xüsusi

OŞO - "GÜC, SİYASƏT VƏ DƏYİŞİKLİK"KİTABDAN SEÇMƏLƏR:

Dağıtmaq nifrətdən gələr, yaratmaq sevgidən gələr.

Səni, şərtsiz sevməyə hazırlamağa; səni, yadlarla belə dostluğa hazırlamağa; qarşıdurma yaratdıqları üçün təşkilatlanmış dinlərini buraxmağa, ölkənə aidiyyətini belə buraxmağa hazırlamağa çalışıram. Forma olaraq ölkənin pasportunu daşımaq məcburiyyətində qalacaqsan, amma bu sadəcə bir rəsmiyyətdir. Varlığının dərinlərində bir Hindu olmamalısan; bir Alman olmamalısan və bir Xristian olmamalısan.

Özünü bilən, öz varlığını anlayan, həyatın mənasını anlayan insanda anidən bir güc partlayışı olar. Lakin, bu daha çox sevgi kimdidir, mərhəmət kimidir. Günəş işığından çox, ay işığı kimidir; sərin, sakit, gözəl. Belə bir insanın dəyərsizlik kompleksi yoxdur. O qədər doludur, o qədər doyğundur, o qədər dincdir ki, başqaları üzərində güc sahibi olmağı arzulamasına heç gərək yoxdur.

Başqaları üzərində güc siyasidir və başqaları üzərində güc sahibi olmaqla maraqlanan insanlar, dərin bir dəyərsizlik kompleksi olan insanlardır. Özlərini davamlı olaraq başqaları ilə müqayisə edir və özlərini dəyərsiz hiss edirlər. Dünyaya və özlərinə bunun belə olmadığını, üstün varlıqlar olduqlarını sübut etmək istəyirlər. Bütün siyasətçilər, dəyərsizlik kompleksindən əziyyət çəkirlər. Bütün siyasətçilərin psixoloji müalicə almaqları gərəkdir. Bunlar xəstə insanlardır və bu xəstə insanların əlindən bütün dünya çox böyük iztirab içindədir. Üç min ildə beş min müharibə!

Siyasi güc çirkindir. Başqaları üzərində güc çirkindir. İnsanlıq xaricidir, çünki biri üzərində güc sahibi olmaq, o insanı bir əşyaya endirmək deməkdir. Sənin malın halına gələr.

Nixon, başqalarının telefon danışıqlarını dinləyərkən yaxalandı və nəhayət, prezidentlikdən  istefa etmək məcburiyyətində qaldığı zaman, Mao Zedongun şərhi diqqətə layiq idi. “Bunu hər siyasətçi edər. Bunda özəl bir durum yoxdur, niyə bu qədər  böyüdürlər? Zavallı Nixon sadəcə olaraq bunu edərkən yaxalandı.” dedi.

Yalnız təvazökarlıq, sadəlik, təbiilik, başqası ilə müqayisə etməmək… Hər kəs bəznərsizdir; müqayisə etmək qeyri-mümkündür! Bir qızılgülü bir məxmər gülü  ilə necə müqayisə edə bilərsən? Hansının üstdə, hansının aşağıda olduğunu necə söyləyə bilərsən? İkisinin də özünə xas gözəlliyi vardır və ikisi də çiçək açmış; günəşdə, küləkdə, yağışda rəqs etmiş; həyatını tam mənası ilə yaşamışdır.

Heç kim üstün deyil, heç kim aşağı deyil, amma heç kim bərabər də deyil. İnsanlar sadəcə olaraq bənzərsizdirlər. Sən sənsən. Mən mənəm. Mən həyata öz potensialımı qatmalıyam; sən həyata öz potensialını qatmalısan. Mən öz varlığımı kəşf etməliyəm, sən öz varlığını kəşf etməlisən.

Sənə birini sevməyini desələr, bunu necə edəcəksən? Bəli, rola girə bilərsən, sevirmiş kimi edə bilərsən; baxdığın kinolardan, oxuduğun romanlardan gözəl dialoqları təkrarlaya bilərsən. Gözəl şeylər deyə bilərsən, amma heç bir şey səndən çıxmır. Sevmir, sadəcə bir oyunda rolunu oynayırsan. İşin fəlakət olan tərəfi isə budur ki, çoxumuz bütün həyatımızı oyun belə yox, məşqlə davam etdiririk. Oyun üçün zaman əsla gəlməz, təkrar təkrar məşq edilər. Bir neçə insan üçün oyun vaxtı gəlsə belə, oyun da başqa hər hansı bir şey qədər saxtadır, çünki ürəyin içində deyil. Ölüdür, nəfəs ala bilməz. İstiliyi, canlılığı, rəqsi yoxdur. Bunu belə etmək üzrə öyrədildiyin üçün belə edirsən. Bu bir növ məşq, bədən tərbiyəsi, nəzakət qaydası, tərbiyə hər hansı bir şeydir, amma sevgi deyil.

Sənin üçün nəyin yaxşı, nəyin pis olduğunu yalnız sən tapa bilərsən. O zaman bütün hərəkətlərinin içindən keçən fərqindəlik ipini tut, həyatında heç bir nifrət, heç bir hirs, heç bir qısqanclıq tapa bilməyəcəksən. Ona görə yox ki, bunlardan vazkeçdin, ona görə yox ki, onları sakitləşdirdin, ona görə yox ki, bir şəkildə onlardan qurtuldun, ona görə yox ki, onlara qarşı nəsə etməyə cəhd etdin. Xeyr, heç bir şey etmədin, onlara toxunmadın belə. Fərqindəliyin gözəlliyi budur: Əsla bir şeyi sakitləşdirməz, amma fərqindəliyin işığında sanki əriyən və dəyişən şeylər vardır. Və daha sağlam, daha bütün, daha dərin, daha qüvvətli hala gələn şeylər vardır: sevgi, mərhəmət, yaxşılıq, dostluq, anlayış.

Fərqindəliklə edilən hər şey gözəl ola bilər; eyni hərəkət, fərqindəlik olmadan çirkinləşə bilər.

Dolayısı ilə xatırlanmalı olan ilk şey, qorxu ilə hərəkət etməyin doğru yol olmadığıdır.

Həyat bu qədər asan yox edilməsinə icazə verə bilməz, çox böyük müqavimət göstərəcəkdir. O müqavimətdə yeni bir insanın, yeni bir şəfəqin, yeni bir nizamın, bütün həyatın və varoluşun doğumu gizlidir.

Min illərdir batıb qalmışıq, sadəcə əşyalar inkişafını davam etdirir: daha yaxşı maşınlar, daha yaxşı təyyarərlər, daha yaxşı bombalar, amma daha yaxşı insanlar yoxdur.
İnsanın ilişib qalması, amma başqa hər şeyin böyüməyə davam etməyi təhlükəli bir vəziyyətdir. İnsan öz irəliləməsinin, öz texnologiyasının, öz elminin altında qalacaq. İnsan da böyüməlidir; insan daima öndə olmalıdır.

Hər cür elmi irəliləmənin tərəfdarıyam, amma irəliləmə, yaradıcı insanların əlində olmalıdır.. irəliləmə, müharibə deyə bağıranların əlində olmamalıdır.

Fəlakət vaxtları, gerçəkləri olduğu kimi fərq etməyini təmin edər. Həyat hər zaman kövrəkdir; hər kəs daima təhlükə içindədir. Sadəcə olaraq normal zamanlarda ölü kimi yatdığın üçün bunu görməzsən. Yuxu görməyə, gələcək günlər üçün, gələcək üçün gözəl şeylər xəyal etməyə davam edərsən. Lakin təhlükənin yaxın olduğu anlarda, birdən, gələcəyin olmaya biləcəyini, sahib olduğun yeganə anın bu olduğunu fərq edərsən.
Buna görə də, fəlakət zamanları son dərəcə açıqlayıcıdır; dünyaya yeni heç bir şey gətirməz; sadəcə dünyanı olduğu kimi fərq etməyini təmin edər. Səni oyandırar. Bunu anlamasan, ağlını itirə bilərsən; əgər anlasan, oyana bilərsən.

Yaradıcı, ağıllı bir insan güc arxasınca qaçmaz. Ağıllı insan başqaları üzərində hakimiyyət qurmaqla maraqlanmaz. Onun maraqlandığı mövzu, özünü bilməkdir. Bu səbəbdən,  ən yüksək zəka xüsusiyyətinə sahib olan insanlar mistisizmə yönələr, ən çoxu güc arxasınca qaçar. O güc dünyəvi, siyasi ola bilər; pul ola bilər, milyonlarla insan üzərində ruhsal hakimiyyət qurmaq ola bilər, amma əsl istək, daha daha çox insana hökm etməkdir.

İşıq, sevgi və yaradıcılıq, heç kimə hökm etməklə maraqlanmaz. Nə üçün?  Başqası başqasıdır; nə sən kiməsə hökm etmək istəyərsən, nə də başqasının sənə hökm etməyini istəyərsən. Azadlıq, sadəcə birazca oyanıq olmağın ləzzətidir.

Dünyada indi yaşayan çox az insan var. Həmişə ya keçmişdə, ya da gələcəkdə yaşayırlar.

Bütünlük içində rəqs etmək üçün lazım olan tək şey, yalnız bu anın gerçəkliyini qəbul etməyimizdir. Sonrakı anın gerçəkliyini gəldiyi zaman qəbul edəcəyik, amma onu gözləməyəcəyik.

Mən sənə yaşamağı, sevməyi, rəqs etməyi, mahnı oxumağı öyrədirəm və gözləməməyi.

Qadınlar kişilərdən nə aşağıdır, nə də üstündür. İkisi insanlığın iki fərqli cinsidir, müqayisə edilə bilməzlər. Müqayisənin özü axmaqlıqdır və müqayisə etməyə başlasan, başına dərd açacaqsan.

Sadəcə axmaqlar müharibə etməyə davam etdi; bütün ağıllı insanlar nəyin doğru, nəyin yalnış olduğuna qərar verməyin yollarını tapmaqla məşğul idi.

Hindistanda, hər filosofun bütün Hindistanı gəzməyi, digərlərinə meydan oxumağı bir ənənə idi. Meydan oxumaq düşməncə deyildi, bunu anlamalısan. İkinci səviyyədə düşmənlik yoxdur; iki tərəfdə də həqiqəti axtaran insanlar vardır. Dostca bir vəziyyətdir, dava deyil; ikisi də həqiqətin qalib gəlməyini istəyər. Heç kim digərinə qalib gəlməyi istəməz. Məsələ qətiyyən bu deyil.

Hindistanın fəlsəfə tarixində məşhur deyim, Satyameva jayate’ dir: “Kim məğlub olursa olsun, həqiqət qazanmalıdır.”  Bu, bir dəyərsizlik kompleksindən ortaya çıxmır, üstün bir zəkadan doğur.

Azadlıq, müsbət bir anlayışdır.

Və bir araşdırmaçı,  nəyin yaxşı, nəyin pis olduğu barədə düşünməməlidir; sadəcə araşdırmalı, izləməli, müşahidə etməlidir.

Gerçək zəka sahibi insan, bir ideologiyadan yapışmayacaq; niyə etsin? Hazır cavablardan ibarət olan bir yükü daşımayacaq. Kifayət qədər ağıllı olduğu üçün hər hansı bir vəziyyət ortaya çıxanda ona qarşılıq verə biləcəyini bilir. Niyə keçmişdən gələn gərəksiz bir yükü daşısın? Onu daşımağın nə anlamı var? Əslində, keçmişdən nə qədər çox şey daşısan, indiki zamana o qədər az qarşılıq verə biləcəksən, çünki indiki zaman keçmişin bir təkrarı deyildir, daima yenidir, daima yenidir. Əsla köhnə deyildir; bəzən köhnə kimi görünə bilər amma köhnə deyildir, təməl fərqlər vardır.
Həyat əsla özünü təkrar etməz. Daima təzə, daima yeni, daima böyüyən, daima araşdıran, daima yeni macəralara irəliləyəndir. Köhnə hazır cavablarının sənə faydası olmayacaq. Əslində səni əngəlləyəcəklər; yeni durumu görməyinə imkan verməyəcəklər.

“Qeyri-müəyyənlik zamanları” yoxdur, zaman daima qeyri-müəyyəndir. Bu zehnin sıxıntısıdır: Zehin dəqiqlik istəyər və zaman daima qeyri-müəyyəndir. Bu səbəblə, zehin, təsadüfən kiçik bir dəqiqlik sahəsi tapdığı zaman, davamlılıq hiss edər. Zehni xəyali bir qalıcılıq əhatə edər.  Varoluşun və həyatın gerçək təbiətini unutmuş görünər, bir növ, xəyal dünyasında yaşamağa başlayar; görüntünü gerçəklə qarışdırmağa başlayar. Bu, zehinə yaxşı təsir edər, çünki bəsit bir səbəbdən dəyişmədən daima qorxar: Yaxşı və ya pis dəyişmənin nə gətirəcəyini kim bilə bilər? Bir şey dəqiqdir; dəyişmə sənin illuziyalar, gözləntilər, xəyallar dünyanı qarışdıracaqdır.

Həyat vicdanlı deyilmiş, adil deyilmiş kimi gəlir, çünki əlimzidən bir oyuncaq aldı. İnsan, belə böyük nəticələrə gəlməkdə təsəlməməlidir. Bir az da gözlə. Bəlkə bütün dəyişikliklər hər zaman yaxşılığadır. Sadəcə kifayət qədər səbrli olmalısan. Həyatı bir az daha sərbəst buraxmalısan.

Həyatım boyunca bir çox şeyin qeyb olduğunu gördüm. Bəlkə hamıdan daha çox dostum oldu. Lakin, birisi bu gün dostdur, sabah bitər. Bir qovşaqda bir yol tapar və ayrılar. Lakin mən daima sadəcə yolçu olduğumuzu fərz etdim; birisinin nə qədər səninlə birlikdə olacağını əsla bilə bilməzsən. Birisi səninlə birlikdə ikən, verə bildiyin qədər sevgi ver, paylaşa bildiyin qədər paylaş. Sabah bəlkə o insanla vidalaşmaq məcburiyyətində qalacaqsan.

Hazırladı: Fidan Aslanova

Beyenmeler
0   2  
VN:F [1.9.16_1159]
Rating: +3 (from 3 votes)

Fidan Aslanova

Fitret.az idarəçisi

 
Facebook

DİNƏ MÜNASİBƏT NECƏ OLMALIDIR?

Dini məsələlərə doqmatik yanaşmırsınızsa yəqin ki, özünüzə sual verməmiş olmazsınız – yəni bütün bu ağlasığmaz möcüzələr doğrudurmu? Yəni məsələn, İsa peyğəmbərin tanrının oğlu olduğu və ya yenidən dirildiyi, Nuh peyğəmbərin 1000 il yaşadığı, Musa peyğəmbərin dəryanı ikiyə böldüyü və sair.

Bura islam dinində də iddia edilən möcüzələri daxil edə bilərik. Əlbəttə ki, bütün bunlara müasir insan zəkası ilə düşündüyündə məntiqi çərçivə tapmaq mümkün deyil. Əgər bütün bunlar dinin o müqəddəslik, qorxu və bir az da təşviq pərdəsi altında özünə yer tapmasa, sən yəqin ki, “yox bir” deyib gülüb keçərdin. Ancaq bu, dinin rolunu bütünlükdə inkar etmək üçün əsas deyil. Ədəbiyyat özü də uydurmadır, amma sən onun əhəmiyyətini dana bilməzsən. Beləliklə din, yalnız möminlərin öhdəsinə buraxılmayacaq qədər maraqlı, müdrik və təsəlliverici fenomendir.

dinlərə münasibət-isa-çarmıxİsa peyğəmbərin çarmıxa çəkilməsini götürək. Xristianlar bu hadisəyə insanlığın ən böyük cinayəti, az qala dünyanın sonu kimi baxırlar. Çox həzin və kədərli bir hadisədir: o, çox xeyirxah, mərhəmətli, səmimi və müdrik insan idi. Yoxsulların və tənha insanların hamisi idi, anasını və dostlarını sevirdi, sevgiyə və mərhəmətə inanırdı. Ədalətli dünya qurmaq istəyirdi. Amma bütün bunların axırı alçaldılma, xəyanət və dözülməz ağrı-acı ilə bitdi. Ən yaxın dostu onu satdı, uydurma ittihamlarla mühakimə olundu, insanlar onu tək buraxdı, kütlə ələ saldı, təhqir etdi. Nazaretli İsa dirəyə mismarlandı və ölümə tərk edildi. Günlərlə dəhşətli əzab içində can verdi.

Bütün bunların həqiqətən də məhz belə baş verdiyini heç kim əminliklə söyləyə bilməz. Ancaq məsələ onda da deyil, yəni bu hadisənin gerçəkliyi müəyyənedici faktor deyil. Aydındır ki o, “Allahın oğlu” deyildi, bununla belə bu əhvalat müasir dünyamızı aydınladır və bizə nə isə bir şeylər anlatmağa çalışır. Gəlin buna bir az fərqli aspektdən yanaşaq. İsa burada simvolik xarakterdir, insan övladını təmsil edir. Əslində onun əzablı hekayəsi biz insanların qəm-qüssə dolu həyatının bir qədər şişirdilmiş versiyasıdır. Günümüzdə nələr baş vermir ki, nə qədər sınaqlardan keçməli oluruq. Kimisi öz doğmasını itirir, kimisinə xərçəng diaqnozu qoyulur, ailələr dağılır. Adi səhvlərimiz belə, nə qədər müsibət və fəlakətlər doğurur. İsanın çarmıxa çəkilmə əhvalatı bütün bu insani müsibətlərə qarşı bir dözüm və bağışlanma üfüqü açır. İnsanlar ümidsizcəsinə bu üfüqə doğru irəliləməkdə davam edirlər.
Bu hala elə öz nümunəmizdə, Kərbala faciəsinə şiələrin münasibəti fonunda da baxa bilərik. İnsanlar əslində burada təkcə imam Hüseynə deyil, öz ağrı acılarına ağlayırlar və bağışlanmaq istəyirlər. Kərbala hadisəsi onların kədərinin, ümidsizliyinin, ədalətə olan inamının obrazlı şəkildə ifadəsidir. Bu həm də dindəki kimi mücərrəd də deyil, insanın özünü tapdığı, öz yaşantısından alıntılar ala biləcəyi bir hadisədir. Bu onu göstərir ki, bizim cəmiyyət olaraq ağrı-acının öhdəsindən gəlib həqarət və xəyanətlərə dözməkdə bizə bələdçi olacaq, bizi aydınlatan və bizə təsəlli verən nümunələrə ehtiyacımız var. Din bunun öhdəsindən çox gözəl gəlir.

Adəm və HəvvaDinlərin dahiliyi, həmçinin ondadır ki, bütün bu dini əhvalatların mərkəzində adi insan dayanır. İdeallaşdırılmış, hər şeyə qadir olan insan üstü varlıqdan söhbət getmir. İsa peyğəmbərin nümunəsində o, insanlar tərəfindən həqarətlərə məruz qalır – ancaq eyni zamanda öz statusunu saxlayır: Həm hökmdarlar hökmdarı, həm də adi məğlub insan. Bu inanılmaz dərəcədə insanlara təsəlli verir. İnsanlar düşünür ki, bəzən əzab çəkməklə, yıxılıb ayağa qalxmaqla, bir çox şeyləri itirməklə də həyatda qalib gəlmək olar.

Digər tərəfdən bu dəhşətli hadisə çox müdrik bir şəklidə sonda qisas alınmasını deyil, bağışlamağı, əhv etməyi təşviq edir. Ona qarşı edilən bunca həqarətlərə rəğmən o, vəhşilikdən gözü dönmüş kütlənin zərər görməsini istəmir. İsa peyğəmbərin ölümündən əvvəl son ricası belə olur: Bağışlayın onları, onlar nə etdiklərini bilmirlər. O, inanırdı ki qəddarlıq – sevgi və xoşgörünün çatışmazlığından irəli gəlir. Kütlə içərisində həqarət edən, vurub sındıran, vəhşilikdən gözü dönmüş fərd, həmin an düşdüyü kütləvi davranış psixikasının təsiri altında fəaliyyət göstərir. İsa peyğəmbər hesab edirdi ki, bu insanlar düşdüyü həmin mühitin qurbanıdır. Bütün varlığımızla onları anlamağa çalışsaq qəzəb hissindən daha çox təəssüf hissi keçirmiş olarıq.

İslam dinində də mərhəmət və bağışlamaq fenomeni mərkəzi yerlərdən birini tutur. Amma xristianlıqdan fərqli olaraq burada tanrının özünün tükənməz mərhəmətindən, günahları bağışlamasından söhbət gedir. İnsanın özünə gəldikdə isə onun qisas almaq hüququ, onunla savaşanlara qarşı savaşmaq hüququ tanınır.
Nəticə olaraq biz bu qənaətə gələ bilərik ki, din harda ki, ruhi sferadan kənara çıxmır əsil dəyərini orda göstərir. Ruhi sferada olduğu müddətdə də burada hər hansı bir məntiq axtarılmamalıdır. Biz dini əhvalatların doğru olub olmadığının o qədər də qayğısına qalmaya bilərik. Əhəmiyyətli olan bu əhvalatların nə dərəcədə faydalı, ibrətamiz olmasıdır. Din sevda, eşq kimi ruhi bir anlayışdı və bu çərçivədə baxıldığı müddətdə faydalıdır. Hər halda biz onu asanlıqla başqa bir dəyərlə əvəz edə bilmirik.

islam-qadın-örtüAmma din, sosial, iqtisadi, siyasi sferaya sirayət etdiyi andan cəmiyyətə zərər vurmağa başlayır. Əgər din sosial sahəyə müdaxilə edib sənin öz həyat yoldaşınla necə münasibət qurmalı olduğuna aydınlıq gətirməyə qalxarsa və ya xeyli dərəcədə mürəkkəb olan mülkiyyət, vərəsəlik kimi məsələlərin hüquqi tənzimləməsinə çalışarsa, ya da heç nə ilə əsaslandırılmayan faizssiz bankçılıq modelində israr edərsə və ya siyasi idarəetmə alətinə çevrilərsə, o andan etibarən o öz əsl təyinatını itirmiş olur. Eyni zamanda o öz ilahi mahiyyətini də ititrir. Çünki sadaladığımız məsələlər artıq dünyəvi, məntiqi sferadır, siz bütün bunları bir doqma kimi, ilahi bir göstəriş kimi cəmiyyətə təqdim edə bilməyəcəksiz, məntiqi bir izah tapmalı olacaqsınız. Dinin sosial sahəyə təsirinə bir nümunə olaraq din və iqtisadi inkişaf arasında asılılığa dair statistikaya baxa bilərik. Belə ki, dünyanın ən varlı 19 ölkəsində əhalinin 70 faizindən çoxu dini özü üçün əhəmiyyətli hesab etmir. Əksinə dünyanın ən kasıb ölkələrində isə əhalinin mütləq əksəriyyəti dinə inanır. Bu həm də onunla izah olunur ki, kasıb ölkələrdə insanlar bir şeyləri dəyişmək iqtidarında olmadıqlarını düşünüb və bu dünyada hər şeydən əlini üzüb o dünya üçün fokuslanırlar. Əksinə dinin hakim olmadığı varlı ölkələrdə isə insanlar öz bacarıqlarına bel bağlayırlar və öz taleyini səy və istedadları ilə dəyişə biləcəklərinə inanırlar. Belə nəticəyə gələ bilərik ki, zülm və səfalətin olmadığı ölkələrdə din az yada düşür.

Sonda dini fundamentalizmin tüğyan etdiyi müasir dövrümüzdə dinə münasibət necə olmalıdır, orta yolu necə tapmalıyıq? Cavab sadədir: dinləri bir sosial fenomen kimi öyrənməliyik. Ayrıca götürülmüş hər hansı bir dini yox, bütün dinləri öyrənməliyik və sual verməkdən, sorğulamaqdan və müqayisə etməkdən qorxmamalıyıq. Bilgi, dini mövhumat və cəhalətə qarşı ən yaxşı silahdır. Əksinə, əgər sizin insanın və dünyanın mənşəyi, insanın təyinatı, cəmiyyətdə rolu və s. bu kimi fundamental suallara artıq hazır cavablarınız vardırsa və mütləq qəbul etdiyiniz dini həqiqətləri sorğulamaq imkanından mərhumsunuzsa, onda çətin ki siz bütün bu məsələləri alternativ qaydada təhlil edən və çoxlu suallar qoyan elmi inkişafda maraqlı olmaq istəyəcəksiniz. Bəşəriyyət minillər boyunca elm, incəsənət, fəlsəfə, tarix, ədəbiyyat və digər sahələrdə çox dəyərlər yaratdı. Din də bu dəyərlərdən biridir və onlarla birlikdə öyrənilməlidir. Son nəticədə nağılları sevib oxumağınız, nağıllara inanmağınız anlamına gəlmədiyi kimi, dinləri öyrənməyiniz də dindar olmağınız anlamına gəlməz.

Müəllif: Nurlan Babayev
Mənbə: “Philosophers Mail” portalının materialları əsasında hazırlanıb, Kultura.az

Beyenmeler
0   2  
VN:F [1.9.16_1159]
Rating: +7 (from 9 votes)

Vüsaləddin Rüstəmov

Fitret.az idarəçisi. Mühəndis. Fikir və düşüncə yazıçısı.

- Sayt ünvanı

 
TwitterFacebookGoogle Plus

OŞODAN SEÇMƏLƏR

Sevgi

“Üsyankar ruh” ya da “provokativ mistik” kimi də bilnən Oşo, 1931-ci ildə Hindistanda dünyaya gəlmişdir. Uşaqlıq yaşlarından etibarən, başqaları tərəfindən verilən bilgilər və inancları qəbul etməkdənsə, gerçəkliyi özü təcrübə etməkdə israrçı olan üsyankar bir ruhu vardı. Bu vəziyyəti özü belə dilə gətirir: “Uşaqlığımdan xatırlaya bildiyim qədəriylə sadəcə tək bir oyunu sevdim: Müzakirə etməyi, hər şey haqqında müzakirə etməyi… Çox az yetkin insan  mənə dözə bilirdi. Məni qətiyyən anlamırdılar. Məktəbə getmək heç marağımda deyildi. Ora, ola biləcək ən pis yer idi. Sonda getməyə məcbur oldum, amma əlimdən gəldiyi qədər müqavimət göstərdim, çünki orada sadəcə mənim maraqlandığım şeylərlə maraqlanmayan uşaqlar var idi və mən də onların maraqlandığı şeylərlə maraqlanmırdım. Buna görə də hər zaman qrup xaricində qaldım.”

1990-cı ilə qədər davam edən həyat yolçuluğu müdəttində bütün dünyayı yerindən oynadacaq ifadələri və inkişaf etdirdiyi meditasiyaları ilə günümüzdə hələ də aktuallığını qoruyan qeyri-adi bir şəxsiyyət olan və Bhagwan Shree Rajneesh adıyla da bilinən Oşo, din, fəlsəfə, psixologiya, siyasət və insanı maraqlandıran bir çox sahədə hər cür ənənəni təməldən sarsıdan şərhləriylə böyük maraq və  reaksiyalar toplamışdır. İyirmi bir yaşında universitet təhsilini tamamlayan Oşo, Jabalpur Universitetində illərlə fəlsəfə dərsləri vermişdir. Eyni zamanda da bütün Hindistanı gəzib söhbətlər etmiş, xalqa açıq müzakirələrdə mühafizəkar dini liderlərə meydan oxumuş, ənənəvi inancları sorğulamış və həyatın bütün sahələrindən insanlarla bir araya gəlmişdir.

SEÇMƏLƏR: 

Çıx bayıra! Dünya çox gözəldir, macəra doludur… Bu bir dəvətdir, sənə dəyər qatar. Qorxusuzca çıx bayıra… İtirəcək bir şey yoxdur. Hər şey qazanmaq üçündür… Və qətiyyən soruşma: “Kim mənim gerçək dostumdur” deyə… “Mən kiminsə gerçək dostuyammı” deyə soruş. Doğru sual budur. Daima özünlə əlaqəli ol. Kəşf et, özünü… Əks halda, hələ özünü belə bilməyən başqa insanların fikirlərinə bağlı qalacaqsan. Bu həyatda, səni maraqlandırmalı olan tək fikir, öz haqqındakı fikrin olmalıdır.

Qapını aç. Təzə hava içəri girəndə, təhlükələrin də içəriyə girməyi üçün hər cür ehtimal mövcuddur.  Dost gəldiyi zaman düşmən də gələr, çünki, gündüz və gecə birlikdə içəriyə girər, acı və zövq birlikdə içəriyə girər, yaşam və ölüm birlikdə içəriyə girər. Acıdan qorxma, əks təqdirdə anesteziya altında yaşayacaqsan.

Zehnində bir çox insanla rastlaşarsan: “Din adamı, müəllimlər, dostlar, qonşular, qohumlar…”  Onlarla dalaşmağına ehtiyac yoxdur. Sadəcə bu səsin, sənin səsin olmadığını bilməyin kifayətdir. Başqa  birinin səsidir, o… Hər kimindirsə, o, başqa biridir. Nəticəsi hər nə olursa, olsun: “Yaxşı ya da pis” onu təqib etməməlisən. Onu dinləmədiyin zaman özün qərar verərək hərəkət edirsən. Yetkinləşməyə qərar verirsən. Bir uşaq olaraq qaldığın, bəsdir ! Bu qədər asılı qaldığın, bəsdir! Bəsdir, bütün bu səsləri dinləyib durduğun…

Uşaqlığından bəri davamlı olaraq,  “qızıl gül çox gözəl bir çiçəkdir, əla bir çiçəkdir” sözlərini eşidirsən. Buna görə də bir qızıl gül gördüyün zaman, dərhal düyməsinə basılmış bir kompüter kimi, “bu çox gözəldir”, deyirsən. Bunu həqiqətən hiss edirsənmi? Bu sənin içindən gələn duyğulardırmı? Əgər deyilsə, söyləmə. Bir şeyi hiss etmirsənsə, qətiyyən söyləmə.

Yetkin bir zehnin tək bir sualı var : “ Kiməm mən?”

Savaş problem deyil, problem, fərdi təcavüzkarlıqdır. Savaş, sadəcə, fərdi təcavüzkarlığın toplamıdır. Sən etiraz yürüşləri etməkdə ol və savaş dayandırılmaycaq.  Əyləncəni sevən bir neçə insan var, onları hər hansı bir etiraz yürüşündə tapa bilərsən.

Zehin, sadəcə bir aynadır, xəzinəni yansıtmaqdadır, amma öz içində bir xəzinə deyil. Xəzinə, zehnin arxasındadır, sənin öz mənliyindir.

Beyin yumaq, cinayət deyil. Cinayət, insanların zehnini kirlətməkdir.

Hiyləgərlik, qorxudan qaynaqlanır. Buna görə də, insan nə qədər qorxu içində olarsa, o qədər hiyləgər olduğunu görəcəksən. Cəsur bir insan, hiyləgər deyil, cəsarətinə söykənə bilər, lakin qorxan bir insan ancaq hiyləgərliyinə bel bağlaya bilər. İnsan nə qədər aşağıdırsa, o qədər hiyləgərdir- nə qədər üstündürsə, o qədər məsumdur.

Müsəlman, xristian, hindu maskasının altındakı  “gerçək insan” eynidir.

Unutma ki, həyatda sadəcə tək bir yalnış var, o da heç hərəkət etməməkdir, sadəcə qorxaraq oturmaqdır, sadəcə hərəkət etdiyin zaman bir şeylərin düzgün getməyəcəyindən qorxmaq, yəni gözləmənin və oturmağın daha yaxşı olduğunu düşünməkdir. Tək yalnış budur. Təhlükədə olmazsan, amma böyümə də olmayacaqdır.

Bir şeyi böyütməmək istədiyin zaman onu sadəcə özünə saxla və o, öz-özünə ölər. Eynilə, laqeyd qalınmış , sulanmamış bir bitki kimi o, durmadan solar və ölər. Elə isə nə zaman gözünə saxta bir şey dəysə, sadəcə onu bir kənara qoy…

Dərinlərdə bir yerdə sevilmək istədiyimi fərq edirəm, deyirsən. Sevilmək istəyirsənsə, sev! Çünki verdiyin hər şey sənə geri qayıdar. Sevilmək istəyirsənsə, sevilmək istəyini unut, sevgi min bir yoldan sənə gələcəkdir. Həyat yansıdar, həyat əks edər, həyat sənin həyata verdiyin hər şeyi geri gətirər. Buna görə də sevilmək istəyirsənsə, istəməyi və sevilməyi unut- o zaman problem bu deyildir. Qayda sadədir: Sev.

Mənim Tanrım xristian deyil, bir hindu, ya da yəhudi də deyil. Mənim tanrım bir fərd deyil, yalnız varoluşdur. O, çiçəkdən çox qoxuya bənzəyər. Qoxunu duyarsan, amma yaxalaya bilməzsən. Onunla dolub daşarsan amma sahiblənə bilməzsən. Mənim təsəvvürüm və təcrübəmdəki Tanrı, sinaqoqlarda, məbədlərdə , məscidlərdə, kilsələrdə, Himalaylarda, monastrlarda axtarılmaz. O, oralarda deyil. O, daima buradadır. Və sən davamlı olaraq, başqa bir yerlərdə Onu axtarırsan. Tanrı, həyat ilə eyni anlamdadır. Tanrıdan başqa bir şey yoxdur.

Siyasətçilər, uğurlu cinayətkarlar, cinayətkarlar isə uğursuz siyasətçilərdir. Cinayətkarlar da güc və etibar sahibi olamq istəmiş lakin uğursuz olmuşlardır. Lakin, siyasətçinin onlardan yeganə fərqi, uğurlu olmasıdır.

Özünü, öz şüurunu, öz varlığını yaratmağın yanında, şeir yazmaq, musiqi bəstələmək bir heçdir.

Bir dəfə yaşamın nə olduğunu bildiyin zaman, ölümün var ola bilməz. Ölüm, sadəcə, sən yaşamın nə olduğunu bilmədiyin zaman var, çünki, hələ yaşamın, onun ölümsüzlüyünün fərqində deyilsən. Yaşama toxunmamısan, bu səbəbdən  ölüm qorxusu mövcuduur. Bir dəfə həyatın nə olduğunu bildiyin zaman, tam da o zaman, ölüm, varoluşsal olmayan bir hala gəlmişdir.

Daha çox yaşa və daha intensiv  bir biçimdə yaşa. Təhlükəli yaşa. Onu sənə öyrədilmiş olan heç bir axmaq şey üçün fəda etmə. Bu sənin həyatındır: Yaşa onu! Onu kəlmələr, nəzəriyyələr, ölkələr və siyasətçilər üçün fəda etmə. Onu heç kim üçün fəda etmə. Yaşa onu! Ölməyin cəsur bir hərəkət olduğunu düşünmə. Tək cəsarət, həyatı bütünüylə yaşmaqdır, başqa cəsarət yoxdur.

Əgər sən fərqindəliklə yaşasan, hər gün sənin üçün qızıl bir  fürsətə çevriləcək. Hər şey sənin fərqindəliyinə bağlıdır.

Həyatı bütünüylə yaşa.  Və dünyada yaşamaq onun bir parçası olmaq deyildir. Su zanbağı kimi yaşa. O suda yaşayar amma su ona toxunmaz.

Həyatın hər bir anı önəmlidir. Və heç bir an, digərindən daha az ya da daha çox dəyərli sayılmaz. Xoşbəxtliyi tapmaq üçün müəyyən bir anı gözləmək boş yerədir. Bunun fərqində olanlar, hər anı xoşbəxtliyə çevirə bilərlər. Doğru fürsət üçün gözləyənlər isə o fürsətin özünü itirərlər. Yaşamın tamamlanması tək bir dəfəyə əldə edilə bilməz, bu böyük bir yığın deyildir. Əksinə, hər bir anın içində kiçik parçalar halında kəşf ediləcəkdir..

Özünə güvənən insan, bunun gözəlliyini anlayar və görər ki, özünə nə qədər güvənsən, o qədər böyüyərsən. Özünü nə qədər azad edər və rahatlasan, o qədər sakitləşərsən, o qədər soyuqqanlı, səssiz və dinc olarsan. Bu elə gözəldir ki, getdikcə daha çox insana güvənərsən; çünki sən nə qədər güvənsən, dincliyin o qədər dərinləşər; sükunətin varlığının ən dərinlərinə, özünə qədər çatar. Və nə qədər güvənsən, o qədər yüksəklərə çıxarsan. Güvənə bilən insan tez ya da gec, güvənin məntiqini anlayar. Və bir gün bilinməyənə güvənməyi sınamağı qaçınılmazdır.

İnsanları sevə bilsən, demək ki, ilk  addımı atmısan. Lakin bu zavallı dünyada tam əksi gerçəkləşməkdədir. İnsanlar Tanrını sevər və insanları öldürər. Əslində, onlar Tanrını  çox sevdikləri üçün öldürmək məcburiyyətində olduqlarını söyləyərlər. Xristianlar müsəlmanları öldürər, müsəlmanlar xristianları öldürər, hindular müsəlmanları öldürər, müsəlmanlar hinduları öldürər, çünki hamısı Tanrını sevir. Tanrı adına insanları öldürürlər. Onların tanrıları saxtadır. Çünki əgər sənin tanrıların həqiqidirsə, əgər sən Tanrısallığın nə olduğunu həqiqətən bilsən, əgər bir azca da olsa, fərq etmisənsə, Tanrısallığın nə olduğunu bir an olsa belə, anlamısansa, insanları sevəcəksən.

Şəfqət və mərhəmətdən doğan arzunu yerinə yetirmək üçün bütün evren hərəkətə keçər.

Yaşam bir sənətdir. Və insanoğlu, yaşamın həm sənətçisi, həm də alətidir. Özünü tam olaraq necə yaratdısa, elə olacaqdır. İnsanoğlunun hazır olaraq doğulmadığını unutmayın; nə zaman doğuluruqsa, doğulaq.. bizlər, yontulmamış daşlar kimiyik. Və o daşların çevriləcəyi heykəllərin gözəl ya da çirkin olacağını müəyyən edəcək, onları yaradacaq olan da bizlərik.

Özünə yaxşı təsir etmək istəyirsənsə, bir başlanğıc et. Bitmiş hər hansı bir yerdən. Yeni bir başlanğıc.

İnsan başqalarına gülə bilər amma əsla özünə gülə bilməz. Əgər özünə gülə bilirsənsə, ciddiliyin çoxdan yox olmuşdur. Özünə gülmək, eqonu ortadan qaldırar və dünyəvi həyatında səni daha şəffaf, daha qayğısız bir hala gətirər. Əgər özünə gülə bilirsənsə, o zaman başqalarının sənə qarşı gülüşləri səni narahat etməyəcək. Özünə gülməyi öyrən…

Mən sənə cahillik öyrədirəm. Və mən sənə, bir uşaq kimi ol, deyərkən, hər zaman öyrənməyə davam et, heç bir zaman bilgili olma, demək istəyirəm. Bilgi, ölü bir şeydir..öyrənmə, canlı bir prosesdir.

Əgər dünyanı dəyişmək istəsən, öncə özünü dəyişmək məcburiyyətindəsən… İnqilab, ilk öncə sənə gəlməlidir… Sadəcə ondan sonra onu başqalarının qəlbinə yaya bilərsən… İlk öncə sən rəqs etməlisən və ondan sonra bir möcüzə görəcəksən, digərəri də rəqs etməyə başlayıb…

Eşq, ikinizin də eyni sürətlə inkişaf etməyinizi, eyni yüksəkliklərə çatmağınızı və günəş işığında, küləklərin önündə, yağmurların altında birlikdə rəqs etməyinizi istəyər. Bilrikdəliyinizin bir sənət halına çevrilməsi gərəkdir. Eşq, varoluşun içndə yer alan ən gözəl sənətdir.

Sənə çiçəyi verə bilərəm, amma qoxunu necə verə bilərəm. Burnunu təmziləmək və daha duyarlı olmaq məcburiyyətindəsən.

Yaxınlıq yaxşıdır və tək həyat yoldaşına bağlılıq gözəldir. Əgər mümkünsə, tək bir insanı sevirsənsə və bütün həyatını onunla keçirirsənsə, arada böyük bir yaxınlıq doğular və eşq sənə yepyeni üzlərini göstərər. Çox tez-tez partnyor dəyişdirsən, bu mümkün olmaz. Eynilə, bir ağacın yerini tez-tez dəyişdirməyə bənzəyər. O zaman heç bir yerdə kök sala bilməz. Kök salmağı üçün eyni yerdə qalmağı gərəkdir. O zaman dərinlərə enər, güclənər.

Gülə bilməsən, sağlam olsan belə, əvvəl-axır sağlamlığını itirərsən. Gülmək, hər zaman dərmandır.

Qısqanclıq, sadə bir gerçəyi görə bilməməkdir. Sənə, özünü başqalarından aşağı və ya başqalarından üstün bir yerə qoymağın öyrədildi. Və sən, hardasa, bu olan bitənə şüursuz hala gəldin və davamlı olaraq, insanları üstün, alçaq; yaxşı, pis; doğru, yalnış olaraq mühakimə etdin. Mühakimə etmə. Hər kəs sadəcə özüdür. Hər kəsi olduğu kimi qəbul et. Amma bu vəziyyət, yalnız sən özünü olduğun kimi, utanmadan, dəyərsizlik hissi olmadan qəbul etsən, mümkündür. Müqayisə ilə hər iki yöndən də çox uzaqlara getmiş olarsan. Birinci yön, səndən üstün olan insanların bitməyən sırası; digəri isə səndən aşağıda olan insanların sırasıdır. Və sən, ikisinin arasındasan. Sənin, özünü anlayacaq zamanın yoxdur. Sən, önündəki insanın yerini almaq üçün davamlı olaraq bir mübarizə içindəsən və eyni zamanda arxandakı insanı da itələməkdəsən. Rəqabəti burax, qısqanclığı burax. Bu vəziyyət tamamilə anlamsızdır. Buna görə əsla özün ola bilmirsən.

İnsanlar, eşqi bilmədiklərinin fərqində deyillər. Eşq əsla şübhə duymaz, əsla qısqanclıq hiss etməz. Eşq əsla digərinin azadlığına müdaxilə etməz. Eşq əsla digərinə bir şeylər dirəməz. Eşq, azadlıq verər və bu azadlıq, sadəcə birlikdəliyin içində boşluqlar varsa, mümkün ola bilər.

Müqəddəs savaş imiş… Əgər savaşa müqəddəs desən, müqəddəs olmayan nə qalar ki, daha? Heç bir savaş müqəddəs deyil. Din adına savaşa bilərsən amma savaşmanın özü dinin əleyhinədir. Savaş çıxarmaq insan həyatındakı ən çirkin şeydir. Və bu müqəddəs savaş adı arxasında hər şey edilə bilər.. təcavüz, canlı-canlı insan yandırmaq, məsum uşaqları öldürmək, hər şey… Müqəddəs savaş, bütün bunları ört-basdır edən bir termindir…

Bu cür pərişan olmağı necə bacara billirsən? Hər yerdə yağış yağır, sən susamaqdasan. İmkansız olanı bacarırsan. Hər yer aydınlıqdır və sən qaranlıqlarda yaşayırsan. Ölüm bir yerlərdə deyil amma sən davamlı olaraq ölüb durmaqdasan. Həyat bir rəhmətdir, sən isə fəlakətlərdəsən. Daha yaxşı bir yer olmağı üçün dünyaya kömək et. Dünyanı tapdığın kimi tərk etmə… Bir az daha yaxşı, bir az daha gözəl bir yer halına gətirməyə çalış…

Yaşam, qorxunun sona çatdığı yerdə başlayar.
Yaşam, addım atdığın an başlayar.
Yaşam, özünə güvəndiyin an başlayar.

Mən sadəcə bir dostam. Səninlə bir yolda qarşılaşdıq, bir-birimizə yadıq. Səninlə yol getməyimi istəsən, yol gedərəm səninlə… Mən də istəyərəm, mənimlə yol getməyini, birlikdə əylənərik. Amma nə zaman ki sən: “İndi ayrılmaq vaxtıdır” desən, göz yaşı tökmədən, sevinc ilə ayrılmağımızda sənə kömək edərəm. Çünki sən müstəqil biri, özün olacaqsan…

Mən sənə heç bir əxlaq təlimindən bəhs etmirəm. Əxlaq, öz-özünə ortaya çıxan bir şey olmalıdır. Mənim sənə öyrətdiyim şey, birbaşa öz varlığının təcrübə edilməsidir. Daha səssiz, daha hüzurlu, daha sakit olduğun zaman, öz şüurunu anlamağa başladığın zaman, daxili varlığın getdikcə daha mərkəzləndiyi zaman, hərəkətlərin əxlaqını yansıtmağa başlayar.

Əgər eşq yoxdursa, eqo var ola bilər; Əgər eşq varsa, eqo var ola bilməz.

Mən, “Tanrı yoxdur” dediyim zaman, deyirəm ki, “Tanrı kimi bir şəxs yoxdur. Bütün şəxsiyyətlər insan modelidir.” Mən bütün şəxsiyyətləri ortadan qaldırmağını və Tanrını azad buraxmağını istəyirəm. Onu, onun üzərinə yüklədiyin şəxsiyyət əsarətlərindən azad et..

Daha yaradıcı hala gəldikcə daha ilahi bir alarasan.

Bəzən insanlar özlərini bilmək istəyərlər. Bu zaman dərhal kəlmələrin, teoriyaların və ideologiyaların qurbanı olarlar. Əsl olan təcrübədir, ancaq təcrübə etdiyiniz şeyləri həqiqətən qavramış olarsınız.  Bilməklə, bilgi toplamağın ayrı şeylər olduğunu görün. Bilgi toplama, hafizədə yığıb saxlamaqdan başqa bir şey deyildir. Bir kompüter də bunu edə bilər. Bunda, insan olmağın gətirdiyi özəl bir hal yoxdur.

Tələsmə. Çox vaxt tələsmək, gecikməyə səbəb olur.

Biri ilə birlikdə olduğunuz hər anın son ola biləcəyini ağlınızdan çıxarmayın. Bunu önəmsiz detallarla xərcləməyin; gərəksiz problemlər ya da anlaşmazlıqlar yaratmayın. Ölüm yaxınlaşarkən heç bir şeyin önəmi qalmaz. Biri bir şey edər, bir şey söyləyər və hirslənərsiniz; o zaman sadəcə ölümü düşünün, onun nə söylədiyinin nə önəmi qalar? Bəlkə də elə demək istəməmişdir, onu siz elə şərh etmisiniz. Yüz hadisədən doxsan doqquzu fərdin öz şərhidir.

Unutmayın, biri ilə birlikdə olduğunuz zaman o heç də yaşlı biri deyil, çünki, hər şey dəyişməyə davam edər. Eyni çaya iki dəfə rast gələ bilməzsiniz.  Ananızı, atanızı, qardaşınızı, bacınızı, dostlarınızı görməyə gedərsiniz amma onlar dəyişmiş ola bilərlər. Heç bir şey eyni qalmaz. Siz də dəyişdiniz, siz də eyni deyilsiz və onları eyni görə bilməzsiniz.
Əgər bu iki şey yaddan çıxarılmasa, sevgi, ikisi arasında tumurcuqlanar.
Biri ilə görüəşərkən, hər zaman onunla ilk dəfə qarşılaşırmış kimi davranın.
Əslində olan da budur.
O zaman kiçik görüşmə anı çox böyük bir xoşbəxtlik verər.

Bayağı sevgi çox uşaqcadır, o yeniyetmələr üçün yaxşı bir oyundur. Nə qədər sürətlə onun xaricinə çıxa bilsən, o qədər yaxşıdır, çünki sənin sevgin, kor bir bioloji gücdür. Onun, sənin mənəvi inkişafınla heç bir əlaqəsi yoxdur. Buna görə də də bütün sevgi münasibətləri, qəribə bir şeyə çevrilir, çox acı bir hal alar. Son dərəcə cazibədar, son dərəcə həyəcan verici, son dərəcə meydan oxuyucu olan, uğrunda ölə biləcəyin şey… İndi, yenə ölə bilərsən.. lakin onun üçün yox, ondan qurtulmaq üçün!

Eşq, sadəcə azadlıq gətirdiyi zaman doğrudur. Əsarət gətirərsə, zəncirlər yaradıb səni həbs edərsə, eşq deyildir. O tam olaraq eşqin ziddidir. Eşq kimi görünər amma nifrətdir.

Səhər, günün sənə bir fürsət də verdiyini an, minnətdar ol..

Qorxuların, sən onları qoruduğun üçün vardırlar.

Hazırladı: Fidan Aslanova

Beyenmeler
0   2  
VN:F [1.9.16_1159]
Rating: +23 (from 23 votes)

Fidan Aslanova

Fitret.az idarəçisi

 
Facebook