Necə ola bilər, deyə, soruşmayın! Elə gözəl olar ki. Hamımız, həyatımızda möcüzələr olduğuna inanarıq və bunlar hər zaman gözlənilməz anlarda gerçəkləşir. Bir şey üçün niyyət etsəniz, tam onu unutduğunuz zaman gerçəkləşər. Qəflətən bir dostunuzla qarşılaşarsınız, həyatınız dəyişər.
Almağı çox istədiyiniz bir şey, onu axtarmadığınız zaman qarşınıza çıxır. Ümüdsüzlüyün içində ikən birdən biri bir şey söyləyər, ümüdünüz olar.
Eşq də gözlənilməz bir anda gerçəkləşdiyi üçün inanılmaz deyilmi? Bizi arxasınca sürükləyər. Gözləntilər dövrəyə girməyə başladığı zaman da bitər…. Bir düşünün.. hər an həmişə möcüzə olacaqmış kimi yaşamaq və yaşadıqlarımızı yaxşıca həzm etmək necə də gözəldir!
Gözləntisiz yaşamaq anda qala bilməkdir. Olanı olduğu kimi görə bilməkdir. Təcrübələrin içində özümüzün fərqində ola 
bilməkdir. Ən önəmlisi, keçmiş narahatlıq, qorxu təcrübələrindən əldə etdiyimiz qeydlərimizi gələcəyə yansıtmamış olarıq. Beləcə, gələcəyimiz, anda yaşadığımız duyğularımız və hiss etdiklərimizlə gerçəkləşər.
Gözləntisiz anlarda qorxu, narahatlıq, qayğı, məyusluq, stress, kədər, sevgisizlik yoxdur. Çünki yaşayacaqlarınızı öncədən qurğulamamısınız, yazılmış bir ssenariniz yoxdur. Olan olduğu kimidir. Özünüzü görərsiniz, bütün çılpaqlığınızla.. Zehniniz istifadə xaricində qalar. Hər şey anda yaranar, fərq edilər, yaşanar, hiss edilər… Bu prosesdə təkcə sevinc və həyəcan vardır. “Dayan, görək.. indi nə olacaq?”.. Anlam yükləmədiyiniz hər təcrübə sadəcə təcrübə olaraq yaşanacağı üçün qeydə də alınmayacaqdır. Ya da, “Vəziyyət budur!” düşüncəsi ilə olanı olduğu kimi qəbul edə bilməkdir.
Gözlənti ən çox partnyor kimliyimizdə, dost kimliyimizdə, iş kimliyimizdə bizə xaos yaşadar. Gözləntisizlik ən bədahətən , valideyn-uşaq münasibətində mövcuddur. Çünki orada şərtsiz sevgi vardır. Şərtsizlik, gözləntisizliklə birlikdədir. Heç bir ön şərtiniz olmaz, uşağınızla ya da ata-ananızla olan münasibətinizdə. Hər şəkildə qəbul gördüyünüzü, sevildiyinizi bilərsiniz. Özünüzü sübut etmək ehtiyacınız heç yoxdur.
Halbuki, digər kimliklərimizdə vəziyyət heç də belə deyil. Məsələn, sevgidə partnyor kimliyimizə baxaq. Əks cinsə özümüzü bəyəndirmə səyimiz və bu səyin nəticəsində bir gözləntimiz vardır. Davranışlarımızın qarşılığını gözləyərik. Əgər münasibətdə sevgi ehtiyacı duyuruqsa, sevgi verməyə başlayarıq, qəbul ehtiyacı duyuruqsa, qarşımızdakının davranışlarını xoş görməyə başlayarıq, bəyənmədiyimiz davranışları görməzdən gələrik. Vermək 
istədiyimiz mesaj, özümüzə də eyni şeylərin edilməsidir, əslində. Yəni davranışlarımzıda şərt vardır. Qarşılıq tapmadığı zaman da məyusluq yaranır. Necə yaşamağı arzulayırıqsa, öncə onun ssenarisi zehnimzidə yaranır. Yəni istədiklərimizi, bir şablonun içinə sığdırırıq və onlar gerçəkləşsin deyə, gözləyirik. Beləcə, yaşamlarımızın sərhədlərini cızar, o dayaz düşüncələrin içində yaşamalarımızı sürdürərik. Qarşımızdakından asılı olaraq!
Dost kimliyində də vəziyyət elə də fərqli deyil. Şərtsizliyi, təcrübə etmiriksə, şərtli müasibəti təcrübə edirik, demək ki. Təsir və reaksiyanın olduğu sevginin şərtlərlə verildiyi bir münasibət. Bu vəziyyətdə, münasibətdə gözlənti qaçınılmazdır.
İş kimliyimizdə kariyera anlamında, uğurlu olmaq, daha çox pul qazanmaq anlamında gözləntilərimiz vardır. Ən böyük stress burada özünü göstərir. Bu sahələr, duyğunun olmadığı.. mübarizənin olduğu yerlərdir. Burada gözləntilər qarşılıq görmədiyi zaman güc itkisi və qorxu yaşanır. Gözləntilərin ardında görülməyən bir asılılıq vardır. Güc asılılığı, uğur asılılığı, pul asılılığı, titul asılılığı. Bütün bunların gətirdiyi gözləntilərlə öz mən-imizə olan inancımızı da zamanla ya qazanarıq ya da itirərik.
Halbuki, yaşam sonsuz və sərhədsizdir. Ucu açıq hadisələri düşünün. İçində olabilərliklərin və ehtimalların olduğu yaşamları xəyal edin. Münasibətləriniz üçün şərtinizin, gözləntinizin olmadığı , özünüzü olduğu kimi qəbul etdiyiniz, özünüzü olduğunuz kimi sevə bildiyiniz, bütün duyğularınızı dilədiyiniz kimi ifadə edə bildiyiniz , eşqlə dolu bir yaşamı arzulayın… İstəsəniz, bu mümkün
dür! Gözləntiləri, şərtləri aradan qaldırdığınız zaman, yaşam sonsuzluğun içində möcüzələrlə doludur. Təki, siz onları seçin, özünüzü sərhədləndirməyin. Təki özünüzü fərq edin və o möcüzələrə toxunun, möcüzənin özünüz olduğunu görəcəksiniz.
Gözləntisiz olmaq, möcüzələrə qucaq açmaqdır.
Hamımız həyatımız üçün planlar qururuq və hədəflər qoyuruq, bəzən bu hədəflərə çatar, bəzən də çata bilmərik. Çatılmayan hədəflər adətən, ən çox istədiklərimiz, haqqında ən çox narahatlıq keçirdiklərimiz olur. Bunun səbəbi çox istəmək və eyni nisbətdə böyük gözlənti içində olaraq narahatlıq keçirməkdir.
Gözlənti və gözləmə arasındakı fərqdən bəhs etmək istəyirəm. Gözləmək, pozitivdir. Gözləmək bir nəticəyə çatmaq üçün keçirilən zamandır. Halbuki, gözlənti neqativdir, bir nəticəni arzu etməkdir, narahatlıq keçirmək və qorxmaqdır.
Gözlənti içində olmaq bir növ əsarətdir, asılılıqdır. Öz cızdığımız sərhədlərlə, istəklərimizi stress içində gözləməkdir. Həyatın axışına, sərhədsizliyinə, möcüzələrinə qəlbimizi qapamaq, təslim olmamaqdır. Daima idarə etmə ehtiyacı ilə insanları və vəziyyətləri olduğu kimi qəbul edə bilməmək və təbii ki, məyusluqlar yaşamaqdır.
Mənbə: www.gayet.net; arsiv.indigodergisi.com
Hazrıladı: Fidan Aslanova
Deyirsiniz ki, heyati gozlentisiz yashamaq lazimdi,yeni ondan hechne istemeden yalnizca ani yashamaq lazimdi.Saytda gezisherken bir melumatla rastlashdim.Orda ise deyilirdi ki, heyatdan arzularinizi,dushuncelerinizi israrla istemediyiniz,gozlemediyiniz muddetce heyatina hechne daxil olmayacag.Indi hansina inanaq? heyatdan nese gozleyek yoxsa gozlemiyek?
Xanım, saytımızda bir yox, bior neçə müəllifin yazıları, bir çox yazarların yazılarından tərcümələri yerləşdirilir. Saytımız rənglidir, yeknəsək deyil. Saytda kapitalizmi öyən yazı da var, sosializmi dəstəkləyən yazı da. Dini mühakimə edən yazı da var, ruhaniyyət ehtiva edən yazı da. Oxucular da müxtəlifdir, sizin kimi 🙂 O üzdən fərqli olması normaldır.
Amma yenə də fikrinizə fərqli bir yanaşma etmək istərdim. Həyatda gözləntisiz yaşamaq, arzularını sıfırlamaq, cəhd və mübarizədən uzaqlaşmaq demək deyil. Gözlənti, insanın özünü mübarizədən çəkindirir əslində. Ümidlər özünə deyil də başqalarına bağlandıqda insan tez məyus ola bilər. O üzdən bəli, gözləntisiz yaşamaq, amma özün mərkəzli arzulara sahib olub mübarizə aparmaq, inkişaf etmək lazımdır.