İNANMAQ SÜLHDÜR.
Bir insan nə qədər intellektual, nə qədər mədəni, mənəviyyatı nə qədər zəngin isə, anlama bacarığı bir o qədər az olar. Barbarlar saysız-hesabsız batil inanca sahibdirlər, müasir dünyada da belədir. Daha düşüncəli, daha ayıq, daha diqqətcil olanlar əslində bəlkə də daha az inanan insanlardır. Bunun səbəbi inancın insanı bağlaması, onu təcrid etməsidir; bunun belə olduğunu dünyanın hər yerində görürük, həm iqtisadi, həm siyasət aləmində, həm də mənəviyyat deyilən aləmdə. Siz Tanrının var olduğuna, mən isə var olmadığına inanıram; ya da siz dövlətin hər şeyi və bütün fərdləri tamamilə idarə etməsinin lazım olduğuna inanırsız, mən isə fərdi sahibkarlığa və onun gətirdiyi hər şeyə inanıram; siz sadəcə bir Xilaskarın olduğuna və onun vasitəsilə məqsədinizə çatacağınıza inanırsız, mənsə inanmıram. Beləcə siz öz inancınızla, mən də özümkülərlə-özümüzü göstərmiş oluruq. Amma ikimiz də sevgidən, sülhdən, insanlığın bir olmasından, bir tək həyatdan bəhs edirik, bunların isə bir mənası yoxdur; çünki o inancın özü bir təcridolunma prosesidir. Siz bir Brahmansız, mən isə Brahman deyiləm, siz Xristiansız, mən isə Müsəlmanam və sairə. Siz qardaşlıqdan bəhs edirsiz, mən də həmin qardaşlıqdan, sevgidən və sülhdən bəhs edirəm; amma həqiqətdə isə biz ayrıyıq, özümüzü bir-birimizdən ayırırıq. Sülh istəyən, yeni, xoşbəxt bir dünya yaratmaq istəyən insan hansısa bir inanc vasitəsi ilə özünü təcrid etməz. Bu başa düşülürmü? Sözdə başa düşülə bilər, amma söylədiyimin əhəmiyyətini, tutarlılığını görsəz, o hərəkət etməyə başlayacaq.
Müəllif: Jiddu Krişnamurti
Tərcümə edən: Namiq Bağırlı