“Üzünü görmək istəyən cama baxar
Özünü görmək istəyən cana baxar” deyər, böyük düşünər Mevlana.
İnsanlar müxtəlifdir. Bəzisinin baxışı səthidir. Gördüyü müvəqqətidir, keçicidir. Sadə və bəsitdir. Səmimi deyil, qısa müddətlidir marağı. Davamlılığı başqasına oxşamağa çalışmaqda, nümunə götürməkdə, təqlid etməkdə görür. Belə birinin varlığı ilə yoxluğu bilinməz.O nə özü , nə də başqası ola bilir. Öz həyatına hakim ola bilməyən başqasının həyatına necə rəng əlavə edə bilər?
Özü ola bilməyən insanlar həmişə “problem” olur. Bəşəriyyət və insanlığı əhatə edən sadə bir problemi həll etmkdən, həll etməyə çalışmaqdan uzaqdır. Onları maraqlandıran şey bu insanların görünən üzüdür, səthidir.
Bəzilərinin candandır baxışı, istidir, səmimidir. Uzun müddətlidir. Özünü bilmək, tanımaq, başa düşmək, özə enmək istəyir. O, orada görmək istədiyini yox, var olanı tapır … Özü olur, özünü tapır. Özünü tapan Rəbbini tapar. Rəbbini tapan hüzura çatar.
Bəs siz heç özünüz oldunuzmu? Özünüzü tapdınızmı? Və ya şəxs həqiqətən özü ola bilərmi? Özünü tapa bilərmi?
İnsan özü olması özünü tanıması ilə mümkündür. Mövlananın ifadəsi ilə desək, özünü görməsi özünə enməklə gerçəkləşir. Əlbəttə ki, bu asan deyil. Uzun bir mübarizənin, araşdırmanın nəticəsidir. İnsanın özünü tapması öz dəyərinin fərqinə varması ilə başlar. Özündə saxladığı cövhərin fərqinə varmaq onu niyə? necə? nə üçün? suallarının arasına gətirib çıxarır.
Təlimlərin həqiqətini sorğusuz qəbul etmir. İnsanlar düşünməlidir, sual verməli, araşdırmalı, sorğulayıb cavab tapmaq üçün hər qaynağı incələməlidir. İnsanı, həyatı, yaşamağı sorğulamalıdır. Empatiya qura bilməli, obyektiv baxa bilməlidir…
Özünə enən insan özünü böyük bir sevgi dənizində tapır. Beləliklə, insafa gəlir. Heyvanlar, çiçəklər, insanlar, istənilən vaxt və hər halda yaradılmış hər şeyə şəfqətlə, sevgiylə yanaşır. Dedi-qodular, qorxu, narahatlıq, qayğılar, hörmətsizlik, əsəb, hüzursuzluq kimi bir çox duyğular yerini keyifli bir rahatlığa huzura verir. Yunus Əmrənin:
Elm elm bilməkdir,
Elm özünü bilməkdir,
Sən özünü bilməzsənsə,
Bu necə oxumaqdır.
Misralarda qeyd edildiyi kimi, insanın yalnız elm bilməsi kifayət deyil. Özünü də bilməsi gərəklidir. Çünki əsl həqiqət özündə gizlidir. İnsanın özünü bilməsi, özünü tanıması, özünü tapması əlbəttə ki, çətindir. Lakin çətin olan o yolda alınan hər nəfəs, hər yorğunluq sizi bir az özünüz olmağa, özünüzü tapmağa doğru aparmasıdır.
Həqiqətən xoşbəxt olan insanlar özlərini tapanlar, özləri ola bilənlər deyilmi?
Mənbə: http://blog.milliyet.com.tr
Tərcümə: Aygün Ələkbərzadə
Hazırladı: vüsaləddin Rüstəmov
